16:30 – Ik merk en ervaar dat ik weer in een flinke weerstandsfase zit in mijn leven. Ik bied flinke weerstand tegen gewone dingen doen, zoals opruimen, de was ophangen, mijn zus helpen met haar ondernemingsplan, een verfklusje doen voor mijzelf, een nieuwe bank uitzoeken, etc. Eigenlijk allemaal dingen die ik belangrijk vind en leuk vind om te doen, waarbij ik ‘innerlijk-weet’ dat een aantal zaken vandaag (zondag) gedaan moeten worden. In plaats daarvan bleef ik vijf uur lang extra liggen in mijn bed, wat niets oplevert en voor veel spanning in mijn lichaam zorgt.
Dit gedrag is heel herkenbaar voor mijzelf, omdat ik er regelmatig in terugval:
“Ik (als persoon/ego) wil mijn leven vernietigen en kapot maken, omdat mijn vader mijn leven verwoest heeft toen hij mij als kleine jongen in de steek liet. Ik wil het leven/’mijzelf als geheel’ kapot maken, omdat het leven mij (als persoon/ego) verschrikkelijk veel pijn heeft gedaan en ik vertrouw de intenties van het leven/’mijzelf als geheel’ niet.”
Een deel van mijn ego wil het volgende:
“Ik wil niet meer leven. Ik wil dat mijn leven mislukt. Ik wil dat mijn leven kapot gaat. Ik wil dat mijn leven een mislukking word en alles kapot gaat. Ik wil dat de liefde kapot gaat. Ik wil relaties kapot maken. Ik wil mijn afspraken met andere mensen niet nakomen. Ik wil dat mijn leven een chaos word. Ik wil dat ik absoluut faal in wie ik ben en wat ik doen. Ik wil geen succes. Ik wil alleen maar pijn, spanning en stress. Ik wil alleen maar lijden en pijn ervaren.”
Ik geloof dat ik het ego ben en merk dat ik heel veel weerstand ervaar om het ‘innerlijk-weten’ te volgen. Een deel van mij (als persoon/ego) wil dat absoluut niet. Dit betekent namelijk dat ik moet ophouden met ‘doen’ als ‘valse hoop’-strategie en vooral moet ophouden met ‘doen’ als strategie om de energiestroom in mijzelf te blokkeren. Beide strategieën zijn een uitdrukking van het niet willen én kunnen volgen van het ‘innerlijk-weten’. En is een uitdrukking van een innerlijk gevecht met mijzelf wat veel spanning, stress en pijn creëert.
Wat probeer ik te bereiken? En kan dat überhaupt?
Wat ik probeer te bereiken is de vernietiging van mijzelf als persoon/ego. Ik voel dat ik mijzelf en mijn leven wil vernietigen. Ik voel dat ik alles wat ik heb opgebouwd kapot wil maken en ervoor wil zorgen dat er chaos en wanorde in mijn leven ontstaat. Ik wil dat mensen mij gaan verachten en uitkotsen, omdat ze niet weten wie ik werkelijk ben (en hoe ik werkelijk in elkaar zit). Ik wil dat mensen mij uitkotsen, haten, verachten en mij met rust laten.
Ik wil mensen niet dichtbij laten komen omdat ze dan zien hoe ik werkelijk ben: een slecht mens die geen liefde, affectie, waardering en erkenning waard is → ‘primaire afweer’.
De waarheid is dat er niets mis is met mij (als persoon/ego). Wat ik geloof over mijzelf is een verzinsel op basis van de interactie met mijn ouders in mijn jeugd. Ik weet dat mijn vader veel van mijn hield (hij is in 2002 overleden) en mijn moeder nog steeds van mij houdt. Helaas hebben beiden dat in mijn jeugd niet tot uitdrukking kunnen brengen zoals ik dat graag had gewild.
De waarheid is dat het ego zichzelf en zijn wereldbeeld wil vernietigen vanuit angst. Het ego leeft in een staat van gebrek, tekort, schaarste en angst, en dient zichzelf steeds in leven te houden door zichzelf, beeld van anderen en zijn wereldbeeld af te wijzen ( (ver)oordelen, beschuldigen, kapot maken, vernietigen, etc.).
De waarheid is dat er niets is/bestaat. Er kan niets worden kapot worden gemaakt en worden vernietigd. Het enige wat werkelijk kan verdwijnen zijn illusies waar ik in geloof. De waarheid en de realiteit kunnen geen geweld worden aangedaan.
De waarheid is dat ‘ik’ niet het ego ben. ‘Ik’ heb geen behoefte om mijzelf (als persoon/ego) te willen vernietigen. De waarheid is dat ‘ik als geheel’ ‘mijzelf’ accepteer en van ‘mijzelf’ houdt zoals ‘ik’ ben (met alle mijn mooie en minder mooie kanten). Er is geen reden om ‘mijzelf’ te vernietigen, omdat er geen gebrek aan liefde, erkenning, waardering en bevestiging is. Alles is er al en meer dan voldoende van aanwezig.
“Ik ben zo bang dat ik nooit meer liefde krijg.” → angst afweer.
“Ik ben bang dat ik geen liefde waard ben.” → angst afweer.
“Ik ben bang voor de waarheid dat ik niet deug/slecht ben.” → angst afweer.
“Ik ben bang dat ik het niet (aan)kan.” → angst afweer.
“Ik ben bang dat ik doodga.” → angst afweer.
“Ik ben bang voor de waarheid.” → angst afweer.
De waarheid is dat ik als kind liefde nodig had om te overleven. En ik heb voldoende liefde gekregen, want anders zou ik dit niet schrijven (ik heb het overleefd).
De waarheid is dat ik als volwassene alleen maar liefde kan geven door het te ervaren. ‘Ik’ ben liefde en ik kan liefde alleen ervaren door ‘mijzelf’ te accepteren en liefde te geven aan anderen. Liefde is geen handelsproduct en kan alleen ervaren en gegeven worden bij de afwezigheid van geprojecteerde voorwaarden. Er bestaan geen voorwaarden voor liefde, omdat liefde het enige is dat er is/bestaat (zo zou ik de realiteit kunnen bestempelen). ~ lzv