10:00 – Gisteravond kwam ik om 22:45 thuis na werk en ik begon direct veel te eten. In plaats van twee broodjes te eten, maakte ik er vier. En ik begon allemaal onzin websites te bekijken en informatie op te nemen. Ik zat duidelijk weer in de afweer. Wat er vervolgens gebeurt is dat ik heel veel lichamelijke spanning opbouw, waar ik de rest van de nacht nog veel last van heb. Ik ben zelfs uit bed gegaan om uit de pot chocoladepasta te snoepen met een theelepeltje (dat is best wel erg vind ik). Ook ben ik vanochtend langer blijven liggen dan ik mij had voorgenomen, omdat ik mij zo kut voelde.
Ik merk vaker dat ik het lastig vind om bij thuiskomst na mijn werk gewoon te ontspannen. Acht uur fysiek werken en 50 minuten heen en 50 minuten terug fietsen is gewoon erg intensief. Ik had mij voorgenomen om een beetje op Tinder en Feeld mannen te swipen, maar ik vermoed dat mijn emotionele brein daar anders over dacht? Plus ik wilde de fysieke moeheid en de frustratie (= ‘primaire afweer) dat ik zoveel moet werken en fietsen voor € 120.- niet voelen..
Het is net alsof ik mijn meest basale gevoelens en behoeften niet toesta na een intensieve dag werken en fietsen. ‘Ik voel mij moe en het werk/leven is gewoon erg pittig/zwaar’. Zou het kunnen zijn dat ik die gevoelens niet wil toelaten, omdat ik er dan mee geconfronteerd word? Zo van: ‘ik voel dit en daarom heb ik gefaald’ en ‘zie je nou wel, ik ben mislukt en ik kan niks’ (allebei ‘primaire afweer’ wat ik niet wil voelen?).
Nee, het heeft meer te maken met het blokkeren van seksuele energie en de angst om de controle te verliezen.
Sollicitatiegesprek morgen
Ik heb morgen om 12:30 uur een sollicitatiegesprek als manager operations. Ik heb al met meerdere mensen gesproken hoe ik dat het beste aan kan pakken, maar de uiteindelijke vraag blijft natuurlijk: wat wil ik zelf? Hoeveel uur wil ik werken? Welke salaris wil ik verdienen? Wat wil ik voor extra’s?
Zolang ik niet weet wat ik zelf wil, kan ik er ook niet naar handelen → ‘ontkenning van behoeften’-afweer.
Het lijkt mij erg fijn om op termijn 28 uur te kunnen werken. Ik vind 4x 8 uur werken gewoon echt teveel en ik zou liever 4x 7 uur werken. Of zou ik liever 3x 8uur werken? Of gewoon helemaal niet werken? Geen idee.
Onbewust geloof ik dat ik het zowel fysiek als situationeel niet aankan. Tegelijkertijd is werken gewoon zwaar. En ik vind het lastig om te bepalen wat nou een verstandige keuze voor mijzelf is → ik twijfel enorm aan mijzelf → ‘ik kan het niet’ (= ‘primaire afweer’).
Ik voel weer heel veel innerlijke boosheid en agressie richting mijzelf → extreme ‘primaire afweer’. En ik geloof dat het niet goed gaat komen → ‘angst om te falen’-afweer.
Ik heb heel veel moeite om mijzelf te accepteren
Wat is het toch verschrikkelijk moeilijk om mijzelf te zijn als ik constant in afweren terecht kom. En vervolgens weer heel boos en agressief richting mijzelf word dat het mij weer niet lukt om mijzelf te accepteren. En het is juist dat afweermechanisme dat mij helpt ’te overleven’ en ‘probeert te beschermen’, maar er telkens een hele complexe innerlijke situatie van maakt met veel innerlijk conflict, stress, spanning en zelfhaat.
Is de overtuiging ‘ik weet niet wat ik wil’ ook niet gewoon een manier om mijn eigen behoeften en ‘wat ik wil’ te verdringen en te ontkennen? Zodat ik ook niet afgewezen kan worden door mijn omgeving? Aan de ene kant beschrijft het de ervaring die ik heb hiernu, aan de andere kant kan ik ook niet handelen naar iets waarvan ik mij niet bewust ben. En dan kan ik natuurlijk ook niet afgewezen, misbruikt en verlaten worden. Simple as that. ~ lzv