9:00 – Een soortgelijk bericht heb ik de afgelopen jaren meerdere keren geschreven volgens mij. Het inzicht dat ik mijzelf probeer te controleren is in ieder geval niet nieuw.
1) ‘Ik probeer mijzelf te accepteren’ → is dat waar?
Ja, ik probeer constant de ‘juiste’ keuze te maken en innerlijke vrede en rust te bewerkstelligen in mijzelf. De ervaring is dat ik meestal ‘verkeerde’ keuzes maak en ik juist meer spanning, stress en onrust in mijn lichaam creëer.
Nee, vanuit angst en ego is het onmogelijk om ‘mijzelf’ te accepteren. Het ego (ik dus) begrijpt niet wat het concept zelfacceptatie inhoudt, omdat acceptatie binnen het duale denken alleen kan bestaan als tegengestelde van de ervaring van afwijzing.
De waarheid is dat zelfacceptatie is leugen is. Zelfacceptatie is een illusie die ergens naar wijst dat niet gevat en begrepen kan worden. De waarheid is: ‘er is niets’.
2) ‘Ik probeer constant mijn gevoel te accepteren’ → is dat waar?
Ja, ik ervaar dat ik streef naar zelfacceptatie (‘valse hoop’ afweer). Ik neem constant mijn gedachten waar en beoordeel of er veranderingen zijn in mijn emoties en gevoelens, om dat vervolgens als criterium te gebruiken of ik mijzelf (als ego/persoon) accepteer.
Nee, wat ik probeer is onmogelijk. Mijn emoties en gevoelens hangen samen met mijn gedachten en overtuigingen. Mijn gedachten en overtuigingen zijn producten uit het verleden; ik ervaar hiernu dus het verleden. Elke gedachte en overtuigingen is een uitdrukking van het afwijzen van de realiteit, Dat Wat Is, het geheel, de waarheid, bewustzijn (wat ‘ik’ ben). Ik probeer dus via gedachten en manipuleren van emoties en gevoelens het ego te controleren, te oordelen, te doorzien en rustig te krijgen. Ik versterk alleen maar mijn gevoelens van boosheid, rusteloosheid, frustratie, machteloosheid. Ik versterk de zelfafwijzing alleen maar.
De waarheid is dat gedachten, overtuigingen, emoties en gevoelens niets zeggen over wie ‘ik’ ben; ze betekenen niets op zichzelf en hebben alleen betekenis en waarde voor het ego en het duale denken. Wat ik ook voel, ervaar en geloof, het zegt niets over ‘mij als geheel’. Het willen controleren en manipuleren van gedachten, overtuigingen, emoties en gevoelens helpt dan ook niet; het levert niets op, behalve meer onrust, spanning en stress.
3) ‘Ik mag mij niet irriteren aan anderen en ik mag niet boos worden op anderen’ → is dat waar?
Ja, ik moet aardig en vriendelijk zijn naar andere mensen. Ik mag niet boos worden of irritatie laten zien of iemand afwijzen, dat is allemaal ego. Ik moet een goed persoon zijn en dat doe ik door goed gedrag te laten zien, waarmee ik bevestiging, erkenning en waardering van andere mensen krijg. Ik ervaar mijzelf dan beperkt en afhankelijk richting anderen. Ik doe dit omdat ik bang ben om afgewezen te worden (het is dus een ‘valse hoop’ strategie). Plus ik ben bang voor confrontatie als ik gewoon op een respectvolle manier mijn waarheid uitspreek richting een ander.
Nee, irritatie is welkom en wijst op een schaduw in mijzelf; ik irriteer mij aan gedrag van anderen waar ik bij mijzelf een oordeel over heb of dat ik niet wil zien in mijzelf (irritaties onderzoeken is een leerpunt). Zolang ik probeer iemand te zijn, goed te zijn, perfect te zijn, vriendelijk te zijn, aardig te zijn als ‘valse hoop’-strategie, probeer ik iets van een ander te krijgen en wijs ik mijzelf dus af. Ik geloof dat ik van nature dus niet oké ben zoals ik ben en dat ik een masker op moet zetten. Bovendien ontneem ik mijzelf met mijn please-gedrag mannelijke en/of persoonlijke kracht (ik maak mijzelf kwetsbaar en afhankelijk van anderen).
De waarheid is dat ik oké ben zoals ik ben en dat mijn gedrag niets zegt over mijn waarde. En dat de mening van anderen over mijn gedrag niets zegt over wie ik ben en of ik wel liefde, bevestiging of erkenning waard ben. Anderen projecteren hun eigen voorwaarden en rommel weer op mij; wat anderen zien is een kritische projectie van hun idee van waar zijzelf aan moeten voldoen om liefde, bevestiging, waardering en erkenning te mogen ontvangen. Allemaal #egobullshit. Bah.
4) ‘Ik probeer controle te houden over mijn gedrag, omdat ik geloof dat ik niet kan bestaan zonder mijn gevoel’ → is dat waar?
Ja, ik probeer via mijn denken mijn gedrag te initiëren, te sturen en te beïnvloeden en te manipuleren (oordelen en veroordelen). Door bepaald gedrag te laten zien naar anderen in de buitenwereld kan ik mijzelf als persoon presenteren. En op die manier bevestiging, erkenning, waardering en liefde krijgen. Dit is echter niet de kern van het probleem. Ik probeer via het denken mijn gevoel in stand te houden, omdat ik geloof dat 1) ik zonder gevoel niet kan bestaan en 2) omdat ik mij beter wil voelen (goed gevoel creëren, wat overigens meestal mislukt). Omdat ik waarneem dat ik geen goed gevoel kan creëren (en dat ook meestal mijn ervaring is), dan is punt 1) het belangrijkst. Ik geloof dat ik via gedachten niet kan bestaan. Nee, ik geloof dat ik via gedachten kan bepalen wie ik ben → is dat waar? Dit is m.
5) ‘Ik geloof dat ik via gedachten kan bepalen wie ik ben’ → is dat waar?
Ja, ik probeer constant mijn gedrag te sturen via (onbewuste) gedachten. Ik probeer constant het beeld van wie ik geloof te zijn 1) te verbeteren door beter gedrag te laten zien of 2) door onwenselijk gedrag te herkennen en later te verbeteren. Ik geloof zo dat wie ik ben wordt bepaald door mijn gedrag (gedachten). En die gedachten doen mij pijn, omdat het gevoel dat ik probeer te controleren en te manipuleren via gedachten mij juist pijn doet (lijden). Dus waarom houd ik dan zo aan mijn pijnlijke gedrag en gedachten vast? Omdat ik mijn gevoel wil controleren (vasthouden); ik geloof dus dat ik mijn gevoel ben en dat vind ik heel lastig om te doorzien.
Ik ben bang dat als ik mijn gedachten → gedrag → gevoel loslaat, dat dan mijn slechte ware aard zichtbaar word → is dat waar?
Nee, ik ben niet iets dat kan komen en gaat (gedachten en overtuigingen). En ik ben ook niet iets dat kan veranderen van moment tot moment (gevoel). Verandering is onderdeel van het dualistische en relatieve denken/ego. Het ego gelooft dat het slecht is, dus probeert het een goed persona/masker in de buitenwereld neer te zetten (‘valse hoop’ strategie). En dat veroorzaakt pijn en lijden.
De waarheid is dat ik een rustig, vriendelijk en aardig karakter heb. Ik hoor van mijn moeder en zus dat als kind lief en meegaand was. Dit is natuurlijk subjectief en ik weet niet welk karakter ik zal laten zien als ik de controle over gedachten → gedrag → gevoel loslaat, maar de kans is vrij groot dat ik geen slecht gedrag (crimineel, kwetsend, kwaadaardig) ga vertonen.
De waarheid is ook dat wie ik geloof te zijn (zelf- en wereldbeeld) niets met ‘mij als geheel’ te maken heeft. Het controleren en manipuleren van gedachten → gedrag → gevoel, daar wijs ik ‘mijzelf’ dus mee af. En daar voel ik toch wel angst voor onzekerheid, angst voor het onbekende bij, waarbij ik toch ook wel nog geloof dat ik slecht ben als mens/persoon (‘primaire afweer’).
De waarheid is: ik als persoon/ego heb geen controle over wat er gebeurt. Ik heb geen controle over emotionele pijn (behalve verdringen en ontkennen, en wellicht wet van aantrekkingskracht (geloof))
De waarheid is: ik kan niets weten. Ik kan niets verklaren. Ik kan niets begrijpen of snappen. Ik kan niets vasthouden als ik niet wil lijden. Ik kan niet iets zijn als ik ‘mijzelf’ wil accepteren. Ik kan niet mijn gevoel manipuleren en controleren als ik tevreden en gelukkig wil zijn (wat dat ook moge betekenen).
De waarheid is: ik kan leven zonder angst en controle, en in overgave als ik de gedachten en overtuigingen over gedrag, gevoel, de wereld en mijzelf als persoon/ego durf los te laten.
De waarheid is: ‘ik’ ben niemand. Er is niemand, nooit geweest ook. Er is niets. ~ lzv