10:00 – Ik heb eindelijk ervaren wat het betekent om iets specifieks van mijzelf te haten, te veroordelen en daarmee af te wijzen. Ik heb aan den lijve gevoeld en ervaren hoe ‘ik als geheel’ graag iets wilde en ik daar intellectueel extreem agressief op reageerde en dat stukje zelfexpressie helemaal in no time probeerde kapot te maken, te vernietigen en extreem te haten. Echt bizar hoe ik mijzelf kan haten en hoe agressief ik op mijzelf kan reageren. Ik begrijp nu eindelijk wat mijzelf haten en proberen te vernietigen inhoudt én betekent.
Helaas zit ik sinds die ervaring twee dagen geleden echt helemaal vast en op slot; ik ben zo extreem kwaad en hard richting mijzelf geweest dat ik mijzelf op gevoelsniveau helemaal heb gereduceerd tot spanning, stress en pijn. En dat ik geen ingang voel om mijzelf weer tot leven te brengen in mijzelf. Via het schrijven van dit bericht ga ik een poging doen om mijzelf te verzachten, uit te drukken en weer tot leven te brengen in mijzelf (lees: wat acceptatie creëren in mijzelf).
De parelketting
Drie dagen geleden was ik koning (leider) van mijn mannengroep in Amsterdam-Oost. In het kader van mijn koningschap en zelfexpressie vond ik het leuk om mijn pas gekochte witte parelketting te dragen. En dat voelde goed. De dag erop (twee dagen geleden) moest ik werken in Amsterdam Osdorp, waar veel mensen met een migratieachtergrond werken. Voordat ik naar werk ging voelde ik dat ik graag de parelketting naar werk wilde dragen, maar daar reageerde ik echt heel erg agressief op richting mijzelf vanuit het ego. Ik begon zo kwaad, boos, gefrustreerd, woedend, haatdragend te worden richting mijzelf en het leven. Ik weigerde de parelketting te dragen en ik werd op een gegeven moment zo boos en kwaad dat ik de hele parelketting met een schaar op meerdere plekken doormidden heb geknipt onder het mom van “jij gaat niet bepalen wie ik ben, wat ik zeg, wat ik draag en hoe ik mij gedraag (lees: jij gaat niet mijn leven bepalen) waarmee ik ernstig in de problemen kan komen.” Daar heb ik echt enorm spijt van.
Het bijzondere aan deze ervaring is dat ik voor het eerst ervoer dat ik mijzelf graag wilde uitdrukken en laten zien zonder dat het vanuit controle en angst kwam. Het gevoel kwam uit het niets en ik ‘inner-wist’ dat vanuit ‘mijzelf als het geheel’ kwam. Er was geen reden/oorzaak, geen controle en geen vooropgezet plan; alleen de liefdevolle wens om die parelketting naar werk te dragen. Niet meer, niet minder.
Ik geef het leven/mijzelf de schuld van…
Het ego reageerde met extreme agressie, boosheid, woede, zelfhaat op de wens om de parelketting te dragen; Het ego reageerde met extreme agressie op het zelf/het leven. En ik ging daarin mee. Ik ben nog nooit zo bewust zo extreem gewelddadig geweest richting mijzelf op emotioneel/energetisch niveau. Het was echt extreem en zwaar buitenproportioneel. Ik wist dat het vanuit een diepe angst voortkwam om de controle te houden. En ik wist ook direct dat ik het leven/het zelf iets kwalijk neem en de schuld van geef. Ik heb het gevoel dat als ik via het ‘inner-weten’ de energie van het leven/het zelf volg, dat ik dan emotioneel in de problemen kan komen als in uitgelachen, vernederd, buitengesloten en gepest worden.
Als ik het leven/mijzelf volg, dan kom ik weer in de problemen. Als ik het leven/mijzelf volg, dan stel ik mij bloot aan gevaar. Als ik het leven/mijzelf volg, dan kom ik in gevaarlijke situaties terecht. Als ik het leven/mijzelf volg, dan wordt mij misschien weer emotioneel en/of fysiek geweld aangedaan. In de kern vertrouw ik mijzelf/het leven niet, omdat ik in het verleden in zoveel kutsituaties heb gezeten waarin ik mij radeloos, onmachtig, verdrietig, verslagen, vernederd, ongewenst heb gevoeld. En ik geloof dat als ik dat weer doe, dat ik weer in soortgelijke situaties terechtkom. En dat de dood er mogelijk op zou kunnen volgen.
Disclaimer: deze tekst staat vol denkfouten. Ik verkeerde in een extreme staat van zelfafwijzing waarin het lastig – zo niet onmogelijk – is om het vermogen tot logisch rederneren te gebruiken. De reden: ik ervaar geen contact meer met ‘zelf’. Het doel van deze tekst was zelfexpressie en weer langzaam in contact komen met ‘zelf’. En dat is gelukt 🙂 ~ lzv