De schaduw van mijn bewustzijn

Leestijd: 2 minuten

19:00 – Ik geloof dat als ik in mijn hoofd zit – en mij met het denken/het ego – identificeer, er een reden/oorzaak is waar ik mij nog niet bewust van ben. Ik geloof dat als ik mij daar bewust van word en de overtuiging doorzie, dat ik daarmee de betovering verbreek. En de gehechtheid aan dat deel van het ego opgeef.

Ik geloof bovendien dat deze overtuiging bestaat in de schaduw van mijn bewustzijn, omdat ik mij er hiernu niet bewust van ben. Dat een deel van het bewustzijn ‘in het licht’ bestaat en een deel ‘in het donker’ of ‘in de schaduw’. De schaduw van het bewustzijn is dan alles wat ik geloof wat verdrongen en ontkend wordt door het ego.

Mijn persoonlijke ervaring is dat dit klopt, omdat ik regelmatig overtuigingen en oude verdrongen ervaringen in het licht van het bewustzijn heb gehaald, heb onderzocht en heb doorzien. En daarmee de betovering van die oude werkelijkheden en/of oude overtuigingen heb doorbroken. Het onthechten en loslaten ervan duurt meestal wel een tijdje en ik dien mij regelmatig bewust te worden van de denkfout die eraan ten grondslag lag.

Maar… het bovenstaande verhaal heeft geen betekenis als ik niet goed ademhaal en bereid ben om te voelen ‘wat is’. Zolang ik in mijn hoofd zit en het contact met ‘mijzelf’ kwijt ben, kan ik zoeken in de schaduw wat ik wil, maar veel zin heeft het niet.

Bovendien is de waarheid dat er niets verborgen is. De waarheid is nooit verloren gegaan. De ultieme realiteit is nooit verloren gegaan. Er is niets mysterieus, geheimzinnig, moeilijk, complex en verwarrend, behalve de duale werkelijkheid van het ego inclusief het ego zelf natuurlijk.

De waarheid is ook dat er geen gedeeld of duaal bewustzijn bestaat. En een verdrongen en ontkend bewustzijn bestaat er ook niet. Dat is louter onderdeel van de relatieve en duale bewustzijn van het ego. En dat is een illusie.

De waarheid is ook dat er geen reden/oorzaak bestaat voor een ingebeeld probleem. Het geloof dat er iets moet zijn/bestaan wat mijn probleem kan oplossen is een illusie. En houdt het probleem op gevoelsniveau in stand. ‘Ik voel een probleem → er is geen probleem’.

Zoeken naar de waarheid

Ik moet wel eerlijk zeggen dat het een leven op zich nodig kan hebben om door die complexiteit de simpele aard van het leven te aanschouwen. Ik ben zelf inmiddels ook al bijna 16 jaar bezig om de waarheid te vinden. Ik heb haar nog niet gevonden, maar ik zal haar vinden in dit fysieke leven dat mij hiervoor is gegeven. Dat is het enige wat werkelijk telt voor mij. De rest is louter vermaak en nodig om in leven te blijven (werk).

Ik zal niet rusten voordat ik de waarheid heb gerealiseerd. Tot die tijd zal ik mij waarschijnlijk onrustig en veelal gestrest voelen. En dat ben ik bereid om te dragen. Nobody said it was easy. Of zoals Jed McKenna zo mooi zegt: “geluk is voor kinderen.” En zo is het maar net. De illusie dat het leven per se leuk, fijn, mooi, bijzonder, betekenisvol, zinvol, etc. moet zijn is ook maar gedachte. En strookt waarschijnlijk niet met de meningen van de meeste mensen op deze planeet. Ik ben bevoorrecht om in ieder geval voor mijzelf uit te maken wat waar is. En mijzelf (hopelijk) voor eens en altijd te verlossen uit deze verschrikkelijke droom die mijn leven is. ~ lzv