19:30 – Het is fijn om te kunnen kiezen. Om mogelijke opties te kunnen bedenken en daaruit te kunnen kiezen. Dat geeft de ervaring van keuze en daarmee de ervaring van controle. De ervaring dat ik iets anders kan kiezen dan ‘Dat Wat Is’.
De ervaring van kiezen is een illusie; het is een creatie van de denkgeest om iets te krijgen (wat het gelooft nodig te hebben), dan wel om iets te vermijden (waarvan het gelooft dat het zijn status qua bedreigt (wat dat ook moge zijn)).
Ik kan alleen kiezen voor iets op basis van geloof. Ik geloof dat iets beter of slechter voor mij is op basis van geloof (= het verleden). Ik probeer iets te bereiken, krijgen, vermijden of voorkomen door te kiezen op basis van angst. Maar wat ik in werkelijkheid probeer te behouden is de controle. De controle over het leven, zodat ik (als ego/persoon) blijf leven – en dus niet doodga.
Kiezen (en daarmee controle) is zo verweven met mijn persoonlijke identiteit, dat ik het ontzettend lastig vind om ‘kiezen’ los te laten. En mijzelf over te geven aan het geheel. Als ik ‘kiezen’ loslaat houdt namelijk een belangrijk deel van het ego (mijzelf) op te bestaan. De illusie van kiezen heeft voor mij altijd gediend als een prettige ontsnapping uit situaties die ik onprettig of ongemakkelijk vond. De illusie van kiezen bood me altijd de illusie van hoop dat ik ergens aan kon ontsnappen, ondanks dat ik ‘inner-wist’ dat ik iets anders moest doen (na verloop van tijd ben ik het contact met mijn ‘inner-weten’ helemaal verloren).
Het loslaten van de illusie van keuze vraagt van mij een spreekwoordelijke ‘leap of faith’. Een stap vol vertrouwen in het donkere diepe, niet wetende wat er gaat gebeuren als ik mij overgeef aan het geheel (‘mijzelf als geheel’ natuurlijk 😉) ~ lzv