13:00 – Nou ik heb een flinke terugval na de date van gisteravond. Ik zit weer flink in de afweer en probeer weer van de spanning, stress en fysieke pijn af te komen. Op zo’n moment als dit is het belangrijk om mijn vermogen tot logisch redeneren te blijven gebruiken, want het slachtofferschap met ‘primaire afweer’ als ‘ik kan het niet’ en ‘het lukt mij nooit’ en ‘ik kom hier nooit uit’ ogen erg aantrekkelijk.
‘Perfect zijn’ is ook een illusie
Wat ik mij vanochtend realiseerde is het volgende. De waarheid is ‘er is niets mis met mij’, omdat het geloof en de ervaring van ‘er is iets mis (met mij)’ onderdeel is van het duale denken dat begrenst, relativeert, deelt en verandert. En dat ‘wat ik ben’ is onbegrensd, absoluut, ondeelbaar en onveranderlijk. Dat er hiernu niets mis is met mij betekent niet dat alles perfect is als ik de afweren en controle loslaat. Dat ik perfect ben als ik de afweren en controle loslaat. ‘Perfect zijn’ is ook een illusie en afwijzing van de realiteit. ‘Perfect zijn’ is een idee over hoe ik zou moeten zijn of hoe de realiteit zou moeten zijn als ik de afweren en controle loslaat.
Wat ik dus geloofde is dat als ik de controle loslaat, ik mij dan automatisch ook open zou kunnen stellen voor mannen en direct weer van een man zou kunnen houden. Dat is duidelijk een misvatting gebleken. Wat ik gisteravond heb nagelaten is dat ik aan mijn date niet heb verteld hoe moeilijk ik het vind om emotioneel en fysiek intiem te zijn met een man. En mij helemaal weer open te stellen voor een man. Hoe fucking moeilijk ik dat vind. Daar heb ik mijzelf wel mee in de steek gelaten.
Het verleden heeft wel invloed op mijn ervaring hiernu
Paradoxaal genoeg is het verleden (alle verhalen en overtuigingen) dus een illusie, maar hebben diezelfde verhalen wel invloed op mijn ervaring hiernu. In mijn geval dus mijzelf emotioneel en fysiek openstellen naar homomannen. Hier kan ik gewoon mij niet omheen.
Dus: het verleden in de vorm van verhalen, gedachten, ideeën en overtuigingen is onwaar en een illusie. Anders gezegd, het verleden bepaalt/is niet wie ik ben. Ergo ‘er is niets mis met mij’. Tegelijkertijd hebben die verhalen, gedachten, ideeën en overtuigingen (die ik altijd heb geloofd) wel invloed op mijn ervaring hiernu als ik de afweren en controle loslaat. Ergo, ze hebben mij wel gevormd tot de persoon die ik hiernu ben.
Het enige wat ik dus kan doen is de afweren en controle loslaten (en de verhalen, overtuigingen en gedachten niet meer geloven) en mijzelf uiten en tot uitdrukking brengen over wat ik bv. in het geval met mannen lastig vind: emotionele en fysieke intimiteit. Hiermee erken ik – zonder te geloven ‘er is iets mis met mij’ – mijzelf en laat ik het verleden in de vorm van afweren en controle niet meer bepalen wie en hoe ik ben. ~ lzv