Schamen voor mijn homoseksualiteit

Leestijd: 2 minuten

10:00 – Ik ben op het punt gekomen dat ik diepe schaamte voel over mijn homoseksualiteit. Ik ben op het punt gekomen dat ik diepe schaamte voel over het feit dat ik het lekker vind dat om seks te hebben met mannen. De schaamte zit zo diep dat ik de seksuele energie richting mannen volledig blokkeer, zodat ik er ook niet mee geconfronteerd word en er bewust van kan zijn/ben.

Ik heb altijd geloofd dat ik de seksuele energie tijdens het seksueel misbruik in mijn tienerjaren heb geblokkeerd, zodat ik mijn ‘nog ergens aan vast kon houden’ en de dader niet de volledige macht zou hebben over mij en de situatie waar ik in zat. De seksuele energie en het bijkomende genot was iets dat ik hem niet gunde; ik wilde koste wat kost niet laten merken dat ik het ook lekker vond en ervan genoot (ook al wilde een ander deel van mij het totaal niet en was ik vanbinnen verdoofd en bevond ik mij al in een dissociatieve staat). Ik geloofde altijd dat dit de primaire reden van de blokkade was, ondanks het feit dat de seksuele energie 27 jaar later nog steeds niet stroomt (ik ben nu 41).

Afgelopen zaterdag kwam er een oude ervaring omhoog toen ik op de poes van mijn zus paste in Arnhem. Ik voelde mij niet fijn en veilig in haar huis, maar realiseerde mij dat nog niet. Later besefte ik dat het kwam door de drie camera’s in huis waarmee ze de poes kan zien en kan horen. En die constant aanstaan. Ik voelde mij bekeken en durfde niet mijzelf te zijn en te ontspannen met die camera’s constant aan. Tijdens het seksueel misbruik in mijn tienertijd heeft de misbruiker ons ook een aantal keer gefilmd. In een dissociatieve staat (de afgelopen 20 jaar) leek het alsof dat nooit veel impact heeft gehad, maar inmiddels weet ik wel beter.

Veiligheid. Veilig voelen. Veilig voelen in mijzelf. Veilig voelen in mijn lichaam. Ik heb er regelmatig nog altijd veel moeite mee. ~ lzv