10:30 – Ik ben het boek ‘Intimacy’ aan het lezen van OSHO. Daar staan interessante spiegels in over relaties: de relatie met mijzelf (als persoon/ego), de relatie met anderen en wat het betekent om de menigte van mensen los te laten.
Ik ben verslaafd aan relaties met mensen. Ik ben gehecht aan mensen en hoe meer mensen ik in mijn leven heb, hoe rijker ik geloof dat mijn leven is (citaat van OSHO). Ik ben verslaafd aan relaties en gehecht aan mensen, omdat dat het enige is dat ik ooit heb gekend als persoon/ego. En zodra ik de mensen en menigte mis, dan begin ik mij als ego/persoon alleen te voelen. En zoek ik weer mensen op om dat gevoel op te lossen.
OSHO zegt dat zodra ik naar binnen begin te bewegen, dat ik de wereld incl. anderen begin kwijt te raken, en het een echo wordt die ik op termijn ook kwijt zal raken. En dan zal ik volkomen verdwaald zijn. En als ik dan nog iets verder ga, dan zal ik mijzelf vinden, dan zal ik mijzelf voor de eerste keer werkelijk vinden. Ik was verloren in de menigte en nu ben ik niet meer verdwaald. Ik was verloren in de jungle van relaties en nu ben ik thuisgekomen. En dan kan ik terugkomen in de wereld, maar niet meer als persoon maar als een zelfstandig individu.
Het ego gaat verbindingen aan
Wat betekent het om een verbinding met anderen aan te gaan?
Ervaringen delen. Emoties en gevoelens delen. Verhalen delen. Verhalen, ervaringen en emoties van elkaar bevestigen. Mijn wereldbeeld en zelfbeeld laten bevestigen door gelijkgestemde anderen (mensen die dezelfde meningen, wereldbeelden en interesses hebben). Mensen die de consensuele werkelijkheid delen en de relatieve waarheden die ik geloof bevestigen. De mensen die mijn wereld- en zelfbeeld het meest bevestigen, daar voel ik mij het meest verbonden mee. En dan voel ik mij het minst alleen.
En de gevoelens van eenzaamheid zijn dus ook een illusie. Al vind ik die lastig te accepteren.
Dus ik voel mij het meest erkend, bevestigd, gewaardeerd, verbonden en minst alleen als ik mensen om mij heen heb die mij als persoon erkennen, bevestigen, waarderen, etc. Oftewel, mijn zelfbeeld en wereldbeeld bevestigen.
Ik focus mij op anderen. Ik focus mij op de menigte. Ik focus mij op het verkrijgen van aandacht, bevestiging, erkenning, waardering van anderen. Dat geeft mij een goed gevoel → ‘valse hoop’ afweer.
Een relaties of verbinding is dus een illusionaire gehechtheid aan iemand anders, waarbij ik als persoon/ego de ‘zekerheid’ heb om mij goed te voelen en niet alleen te voelen. Ik heb die mensen de grootste kans dat ze mijn zelfbeeld en wereldbeeld bevestigen.
Als ik de menigte loslaat, als ik anderen loslaat, dan word ik geconfronteerd met eenzaamheid. Met alleen voelen. Met eenzaam voelen. Een deel van mij wil zich niet alleen voelen, niet eenzaam voelen. Vooral als ik alleen thuis ben heb ik daar last van en ga ik weg van dat gevoel. En dan ga ik eten, espresso drinken, mensen appen, slachtoffer worden (‘primaire afweer’), kwaad en veroordelend worden richting mijzelf, mijzelf de schuld geven, mijzelf haten. En uiteindelijk kom ik er niet meer uit en wil ik slapen (geen bewustzijn meer ervaren). Zo heftig en intens is het om mijzelf in/bij eenzaamheid te accepteren. Alle afweren gaan maximaal af.
Het dragen van maskers
Verbinding hebben met anderen betekent ook maskers dragen. Ik ben niet volledig eerlijk richting anderen omwille van het behouden van de verbinding. Ik ben niet eerlijk over hoe ik mij werkelijk voel en hoe het werkelijk met mij gaat. Ik speel spelletjes met mensen. Ik hoef natuurlijk niet alles altijd met iedereen te delen; ik mag ook een deel voor mijzelf houden. Maar ik merk dat ik niet altijd even eerlijk ben in relaties, soms bewust en soms onbewust (dan realiseer ik mij dat pas achteraf). ~ lzv