21:30 – Vanavond heb ik mijn derde salsales gehad en ik merk dat mooie vooruitgang boek. Dat vind ik leuk om te ervaren, omdat mijn plezier dan ook toeneemt voel ik. Tegelijkertijd zit ik sinds gisterochtend al in een flinke onbewuste afweer. Ik raakte gisterochtend – tijdens mijn vrije dag – in paniek dat ik mijn taken en verantwoordelijkheden op werk voor deze week niet zou afkrijgen. Ik voelde angst en kwam in een vicieuze denkcirkel terecht, waar het mij niet lukte om uit te komen. Ik bleef in bed liggen en begon de ervaring automatisch te verdringen naar de schaduw. van mijn bewustzijn. En daar heb ik nu nog steeds last van in de vorm van spanning in mijn buik en de ervaring van ‘in mijn hoofd zitten’.
Tijdens lichaamsgerichte therapie heb ik geleerd om spanningen in mijn lichaam ‘een stem te geven’. Ik vraag de spanning dan wat deze mij probeert te vertellen. Normaal verschijnt er een stem of beeld in bewustzijn, en ontspant de plek zich langzaam of gebeurt er in ieder geval iets, maar nu ervaar ik al 36 uur deze afweer en blokkade.
Ik kan naar standaard overtuigingen kijken, maar volgens mij dien ik te kijken naar de waarheid die ik niet onder ogen wilde komen (PRI). Dat in combinatie met wat lichaamsgerichte therapie die ik op mijzelf toepas.
De reden dat mijn afweer getriggerd werd was de gedachte dat ik mijn werk deze week niet af zou krijgen. Terwijl ik geloofde dat dat wel moest gebeuren. Het gevolg: enorme angst en stress en gedachtepatronen waar ik niet uitkwam. Ik was in de veronderstelling dat ik ontspannen met mijn werk omging en ik er niet meer zo gehecht aan ben. Echter, bij de realisatie dat ik mijn werk deze week niet zou afkrijgen – wat ook de realiteit is, ontstond er een enorme afweer in mij.
“Wat is het risico als ik mijn werk deze week niet afkrijg?”
Dat ik de controle over hoe mensen naar mij zouden kijken kwijtraak.
“Wat is het risico als ik de controle kwijtraak over hoe mensen naar mij kijken?”
Dat mensen zien dat ik deze baan niet aankan. Dat mensen zien dat ik het leven niet aankan.
“Wat is het risico als mensen zien dat ik deze baan niet aankan?”
Ik merk dat ik niet verder kom en weer vastloop. Ik laat het hier even bij. ~ lzv