Alle hoop is ijdele hoop - GEARCHIVEERD

Leestijd: 2 minuten

14:30 – Geloven dat ik iets moet doen om ‘ik voel een probleem’ op te lossen is een hardnekkig geloof. Mijzelf trainen om te (leren) accepteren hoe ik mij voel = mijzelf trainen ophouden met ‘ik voel een probleem’ op te lossen.

‘Ik voel een probleem’‘er is geen probleem’.

Immers, de waarheid is:

  • Er is geen probleem; er is niets mis.
  • Ik heb niets nodig (en bovendien heb ik eten, drinken en een dak boven mijn hoofd).
  • Ik ben veilig (ik word niet fysiek lastig gevallen en/of emotioneel bedreigd).

Ik merk dat ik constant wat wil doen, omdat ik de controle niet los wil laten; ik wil niet accepteren hoe ik mij voel. ‘Doen’ geeft een vals gevoel van macht en controle. ‘Doen’ geeft mij (als persoon) hoop dat wat ik voel op kan oplossen. De veronderstelling is dat ikzelf de reden/oorzaak ben van het probleem dat ik voel, en dat ik het dus ook zelf kan oplossen als ik maar het ‘juiste’ doe, als ik maar de ‘juiste’ overtuiging vind die ik hiernu geloof, als ik maar blijf proberen dan komt het allemaal goed, als ik maar blijf geloven in mijzelf dan komt het allemaal goed.

De waarheid is dat alles hiernu al goed is. De waarheid is dat er hiernu geen probleem is. De waarheid is dat er niets gedaan hoeft te worden, omdat er niets verkeerd is en ‘ik’ als geheel niets nodig heb.

‘Doen’ om iets proberen op te lossen (motivatie = angst) is afweer → angst voor eenzaamheid → angst voor geen betekenis → angst voor de dood.

Op emotioneel niveau wil ik hoop hebben. Ik wil vooruitzicht hebben dat het allemaal goed komt. Ik wil zo graag blijven bestaan voel ik, maar het heeft allemaal niets met ‘mij’ te maken. Hoop en het vooruitzicht willen hebben dat het allemaal goed komt → willen vluchten uit hiernu → niet willen accepteren hoe ik mij voel → afweer → angst voor de dood. Alle hoop is ijdele hoop.

Er bestaat geen hoop

03:00 uur – Ik probeer mijzelf hoop te bieden door de illusie voor te houden dat ik – via de illusie van controle – uit deze erbarmelijke situatie van zelfafwijzing met spanning en pijn kan komen zonder energetisch dood te gaan. Dat is het spelletje dat ik met mijzelf speel. Zo van, ik ben mij ervan bewust dat ikzelf de reden/ oorzaak ben van de spanning, stress en zelfafwijzing die ik ervaar, maar ik weiger te accepteren dat de situatie uitzichtloos en zonder hoop is. Er is gewoon geen hoop op een goede afloop – bekeken vanuit het egoperspectief.

De waarheid is: er is niets. Er bestaat geen hoop. Er bestaat geen uitweg (ik zit als een rat in de val), omdat er nergens of niets is waar ik (als persoon) heen kan gaan. Er bestaat alleen de dood (het niet-zijn). De dood die niet gekend kan worden door het ego. En mijzelf daaraan overgeven is pure energetische zelfmoord.

Ik kan niet weten of het leven goed is. Wat ik wel kan weten is dat het geloven van gedachten en overtuigingen stress, spanning, onrust, pijn en conflict veroorzaakt in mijzelf.

Het gaat er dus om dat ik durf te springen, dat ik durf te vertrouwen ondanks de spanning, pijn en angst die ik voel. Vertrouwen hebben in mijzelf ondanks het feit dat ik geen vertrouwen voel. ~ lzv