14:30 – Ik ben met flinke fysieke spanning opgestaan. Ik ga dan gelijk weer een reden/oorzaak zoeken, maar daarmee zit ik natuurlijk weer vast. Dit hele proces is zo frustrerend voor mij, omdat ik het a) niet kan oplossen vanuit ‘doen’ en b) ik blijf zoeken naar het juiste, het perfecte inzicht, keuze, oplossing.
Tegelijkertijd blijf ik echt zelfonderzoek uit de weg gaan onder het mom van ‘ik weet niet waar ik moet beginnen’ en dat ik te weinig tijd heb om een concept goed uit te werken. En bang dat ik daarin ook weer zal falen en afgeleid zal worden door van alles en nog wat.
En ik ben ook gewoon bang dat het mij niet zal lukken als ik er werkelijk aan begin, dat het mij gewoon niet gaat lukken. Dat ik het gewoon niet kan, en daarom begin ik er gewoon niet aan (de zoektocht naar de waarheid over mijzelf). Ik heb in het verleden flink wat pogingen ondernomen, maar – achteraf gezien – allemaal pogingen vanuit de ratio zonder daarbij te accepteren hoe ik mij voelde. Allemaal vruchteloze pogingen dus, omdat zonder mijn gevoelens en emoties te erkennen, voelen en ingaan, het een zoektocht is waarbij ik niet de intentie heb om de waarheid en ‘mijzelf’ te vinden. ~ lzv