12:00 – Ik merk dat ik voortdurend in mijn hoofd zit en daarmee dus uit het hiernu ga. Ik accepteer niet de realiteit en hoe ik mij hiernu voel. Ik geloof gedachten en overtuigingen en leef (daarom) in het verleden. En omdat ik blijf geloven en vasthouden aan het verleden, accepteer ik niet wie ik werkelijk ben.
Conclusie 1: ik blijf geloven in én vasthouden aan de menselijke ervaring van afgescheiden zijn (en alles wat daarbij hoort) → alleen wat houdt dat in? Wat betekent dat?
Conclusie 2: geloven in én vasthouden aan het verleden creëert innerlijke spanning, stress, onrust, onzekerheid, twijfel, zoeken naar oplossing, geloven in primaire afweer, ‘valse hoop’-gedrag, ‘valse macht’-gedrag.
Conclusie 3: ik blijf geloven dat ik ergens ben; ik blijf geloven dat ik iemand ben die zichzelf afwijst en daarom spanning en stress ervaart.
Relevante vragen zijn dus:
- Waarom geloof ik dat ik iemand ben?
- Wat maakt mij nou mens? Hoe weet ik dat? Waar baseer ik dat op?
- Waarom geloof ik dat ik ergens ben? Hoe weet ik dat? Waar baseer ik dat op?
- Waarom geloof ik in mijn persoonlijke verhalen/drama?
- Waarom blijf ik hieraan vasthouden?
- En wat probeer ik hiermee te bereiken? Kan dat überhaupt?
~ lzv