Ik kan geen rust en vrede in mijzelf vinden - GEARCHIVEERD

Leestijd: 2 minuten

12:30 – Ik merk nog steeds dat ik geen rust en vrede in mijzelf kan vinden. De afgelopen twee maanden heb ik het ontzettend druk gehad en te weinig rustmomenten voor mijzelf gecreëerd. Ik voel dat ik het nodig heb om echt helemaal niets te hoeven doen en gewoon kan ‘zijn’, in plaats van:

  • Training ‘Het leven in’ volgen (2 weekenden).
  • Vier intakes regelen + doen van 30 min. voor de mannengroep.
  • Vriend helpen verhuizen van Zwolle naar Den Haag.
  • Woningen bezichtigen in Amsterdam.
  • Vier dagen per week werken van 18:00 tot 01:00 uur.
  • Elke week naar Amsterdam/Vinkeveen om NYE Gathering voor te bereiden.
  • 2-daagse wandeling maken van Alkmaar naar Castricum.
  • En zo zijn er nog wel meer kleinere activiteiten te noemen.

Het gaat allemaal om focus en intentie. Dus wat wil ik bereiken? Ik wil mijzelf kennen en accepteren. En voor mij is de eerste stap nog steeds het definitief loslaten van het angst- en pijnlichaam. Als ik kijk naar mijn focus van de afgelopen twee maanden en waar mijn gedrag op gericht was, dan is dat voornamelijk nieuwe mensen leren kennen, leuke activiteiten ondernemen en bezig zijn met de buitenwereld (en anderen).

Alles bij elkaar was het voor mij de afgelopen twee maanden teveel. Ik merkte dat ik gericht was op activiteiten en ‘nog dingen moeten doen’. Dat leverde onnodig veel stress en spanning op.

Seksualiteit in relatie/contact met mannen en vrouwen

Op het gebied waar ik mijzelf echt wil leren kennen is seksualiteit in relatie/contact met mannen. Daar zit heel veel weerstand en het lijkt erop dat bovenstaand gedrag ook een afweermechanisme is om bezig te zijn met waar ik bang voor ben: leren intiem durven zijn met mannen, en mannen opnieuw leren vertrouwen.

Gisteren en eergisteren ben ik intiem geweest met een dame met wie ik het NYE-feestje organiseer in Vinkeveen. Ik merkte dat ik weldegelijk opgewonden raakte van haar en ik het fijn vond om met haar te zoenen, maar de echte vlam/passie voelde ik niet. Ik merkte in het contact met haar dat ik wat gevoelloos was, alsof mijn gevoel afgestompt werd in mijn buik en zich niet uitspreidde naar de rest van mijn lichaam. Dat creëert wat spanning uiteraard.

Mijn conclusie is: ik word dus – nog steeds – opgewonden van een vrouw (en zou er ook seks mee kunnen hebben), maar ik weet niet of op gevoelsniveau mijn voorkeur bij vrouwen ligt. Ik zal dus echt (meer) ervaringen met mannen op moeten doen om hier uitspraken over te kunnen doen. In ieder geval heeft het mij wel verrast dat ik mij – in deze fase van mijn leven – nog aangetrokken voel tot vrouwen. ~ lzv