14:00 – Mijn eerste week werken bij GLS – drie dagen van 16:00 tot 23:30 – ben ik goed doorgekomen. Per dienst til ik een paar duizend kilo aan pakketten vanaf pallets, vanuit kooien of vanuit een volgestopte trailer van ongeveer 13 meter lang, 2,5 meter breed en 2,5 meter hoog. Ondanks dat het fysiek zwaar werk is, merk, voel en ervaar ik dat ik het werk makkelijk aankan. En dat ik het ook leuk vind om – voor nu even – fysiek zwaar werk te verrichten. Lekker knallen, hard werken en niet lullen maar poetsen is het motto daar. En dat voelt goed, omdat ik een kant van mijzelf leer kennen die ik nog niet eerder kende. Ik ben een man van 39 jaar en voel me krachtiger en sterker dan ooit. En daar is dit de belichaming van. Mooi om te ervaren 🙂

Ik ben nog steeds te hard voor mijzelf

Van de week werd ik er door Edwin van ‘het geheim van verlicht zijn’ nogmaals op gewezen dat ik nog steeds te hard ben voor mijzelf. En die afweren en gedachtepatronen herken ik ook in mijzelf. Wat ik daarentegen lastig vind is om precies vast te stellen wanneer ik mijzelf veroordeel, hoe ik mijzelf veroordeel en/of op welke manier ik mijzelf veroordeel. Vaak gaat veroordelen onbewust en zo vliegensvlug, dat ik – voor ik het weet – weer in mijn hoofd zit en enorm veel lichamelijke spanning, stress en pijn ervaar.

Wat ik wel weet is dat de weerstand om te accepteren hoe ik mij voel – en met name het gedrag wat er op basis van ‘inner-weten’ uit kan volgen – gigantisch is. Echt voelen ervaar ik bij vlagen als heel intens en ik vind het daarom lastig om dat constant te ‘doen’. Waar ik van schrik is niet alleen het voelen zelf, maar ook het mogelijke gedrag (in relatie tot anderen) wat eruit voort kan komen.

De film ‘Joker’ is één grote inspiratiebron

Nee, dat is niet waar bedenk ik me nu; wat beangstigend is, is het voelen van intense levensenergie en het loslaten van de controle als ik bereid ben om mijn zelfbeeld los te laten, mijzelf te accepteren hoe ik mij voel en o.a. anderen te confronteren met de bullshit die ze geloven. Onlangs heb ik de film ‘Joker’ gezien en die was voor mij één grote inspiratiebron:

Voor mij gaat deze film over accepteren hoe je werkelijk in elkaar zit. Arthur Fleck/Joker – zeer goed gespeeld door Joachim Phoenix – accepteert in het begin niet hoe hij zich voelt, slikt medicijnen en ziet op regelmatige basis een maatschappelijk werkster waar hij gesprekken mee heeft over de depressieve staat waarin hij verkeert. Arthur ziet op een gegeven moment in dat de gesprekken met de maatschappelijk werkster nergens toe leiden en dat ze eigenlijk helemaal niet naar hem luistert: “You don’t listen do you. You ask the same questions every week. How is your job? Are you having any negative thoughts?” Arthur vervolgt zijn monoloog: “All I have are negative thoughts.” In die fase begint Arthur werkelijk te accepteren hoe hij zich voelt, waar hij van geniet en hoe hij werkelijk in elkaar zit. En begint dat ook actief uit te dragen in relatie tot anderen.

In deze video accepteert Arthur hoe hij werkelijk in elkaar zit, wat hij werkelijk vindt en waar hij van geniet. Hij heeft zijn personage ‘Joker’ inmiddels helemaal omarmt en wordt door Murray Franklin in de gelijknamige show geïnterviewd. Joker geeft hier duidelijk aan dat hij geen zin meer heeft om zich anders voor te doen en komt er openlijk voor uit dat hij genoot van het moorden van drie vreselijke mannen in de metro. Vervolgens zegt Joker dat de maatschappij ‘alles zo goed weet’ en bepaalt wat goed en fout is. En daarmee dus ook bepaalt wat grappig is of juist niet. En hier heeft hij natuurlijk een punt, omdat de normen en waarden van een maatschappij natuurlijk de som zijn van alles wat iedereen iedereen gelooft. En wat iedereen gelooft is allemaal relatief, voorwaardelijk, afweer, ego en illusie.

Ik zei al eerder dat deze film een grote bron van inspiratie voor mij is. Het belangrijkste wat ik van de film ‘Joker’ heb geleerd is dat ik moet durven accepteren hoe ik in elkaar zit en waar ik van geniet – ook al trap ik daarmee bv. heilige huisjes van andere mensen omver. Ik merk dat ik het o.a. ontzettend leuk vind om de confrontatie met anderen aan te gaan die ergens heel sterk in geloven en niet bereid zijn om dat los te laten.

Trouw zijn aan mijzelf door confrontaties aan te gaan

Zo was ik gisteren bij mijn FWB-vriendin in Ermelo. In het begin van ons contact, ongeveer een half jaar geleden, vertelde ze kort iets over de machten die er achter het coronabeleid schuilgingen. Ook vertelde ze een keer kort wat over andere dimensies waar zij regelmatig in vertoefde. Achteraf gezien was ik al die tijd bang een gesprek daarover te beginnen en haar daarmee te confronteren. Tot gisteren…

Ik voelde een enorme spanning in mijzelf en ‘inner-wist’ dat ik naar haar mening over het coronabeleid moest vragen. Ze begon rustig te vertellen wat ze ervan vond en uiteindelijk kwam de aap uit de mouw; ze gelooft dat er een donkere kracht/macht schuilgaat achter het hele coronabeleid. En dat Mark Rutte en Hugo de Jonge onbewust worden aangestuurd door andere wezens. Vervolgens vertelde ze dat wij hier op aarde neer zijn gezet door die andere wezens en wij door hen gevangen worden gehouden. Hierbij hebben deze wezens een aantal ‘knoppen’ uitgezet zodat wij onszelf niet meer als soortgelijke wezens ervaren – wij zijn wel een ander ras -, maar een persoonlijke gevangen ervaring hebben als mensen hier op aarde.

In essentie komt het erop neer dat ze gelooft dat er een externe vijandige macht bestaat die ons (als mensen) hier op aarde gevangen houdt. En diezelfde externe vijandige macht heeft ons doen laten vergeten dat we eigenlijk wezens zijn van een andere orde. Ze baseert haar geloof op paranormale ervaringen die ze heeft en dat ze kan afdalen in een andere ‘dimensie’ in zichzelf. Ze gelooft dat die andere dimensie is wie zij werkelijk is en ze probeert dan ook die dimensie te integreren (als ik het goed heb) in het aardse bestaan.

Het hele gesprek, de discussie en de confrontatie in het algemeen met haar, heb ik als emotioneel heel intens, helder en bevrijdend ervaren. Bovendien vond ik het erg leuk om te doen 🙂 Aan de andere kant was het een onstuimige ervaring waarin ik een aantal momenten ook wel in de ‘valse macht’ leek te zitten – zeker op de momenten waarin zij niet wilde erkennen dat wat ze gelooft onwaar is. Daar zal ik dus aan moeten werken. Maar voor mij staat als een paal boven water dat ik – op basis van ‘inner-weten’ – meer de confrontatie met mensen aan moet gaan die zeer sterk in iets geloven. En de tijdelijke emotioneel intense ervaring en de weerstand van die mensen zal ik op de koop toe moeten nemen. Het gaat namelijk om accepteren hoe ik mij voel, hoe ik in elkaar zit en welk gedrag er uit ‘mij’ wil komen. Zelfacceptatie is voor het doel en als dat betekent dat ik het leuk vind om mensen te confronteren met wat ze geloven, dan zal ik die ‘beweging’ volgen en op die manier trouw zijn (en blijven) aan mijzelf.

Dus: accepteren hoe ik mij voel = trouw zijn aan mijzelf = accepteren hoe ik in elkaar zit = accepteren wat er uit ‘mij’ wil komen = zelfacceptatie. ~ lzv