23:00 – De afgelopen dagen waren ronduit kut. Allereerst ben ik erachter gekomen dat mijn draadloze netwerkkaart (WiFi) waarschijnlijk naar de knoppen is. Ondanks dat mijn router zich op 2,5 meter van mijn laptop bevindt, krijg ik vaak nauwelijks één streepje en valt de verbinding regelmatig weg. Dat is echt flink balen, omdat ik op dit moment geen geld heb om een nieuwe laptop te kopen. Ik heb gisteren en vandaag Windows teruggebracht naar zijn fabrieksinstellingen, hopend dat een softwarefout of een fout in het stuurprogramma het probleem zou zijn. Helaas was het resultaat hetzelfde, en zal ik mijn laptop dus voorlopig met een kabel met het Internet moeten verbinden. Ik baal er als een stekker van merk ik 🙁
Ik mag niet als PostNL-teamleider aan de slag
Een ander punt waar ik nog meer van baal is dat ik niet geschikt ben bevonden voor de functie van PostNL-teamleider in de maand december. En achteraf gezien heb ik het ook echt helemaal zelf verkloot…
Ik merk en voel dat ik emotioneel gezien in een hele lastige periode zit die gepaard gaat met veel gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel. In plaats van deze gevoelens te accepteren en er bewust van zijn dat ze niets met mij te maken hebben, projecteer ik ze o.a. op de vacatures en functies waarop ik solliciteer → ik voel me extreem onzeker, angstig en twijfelend en probeer ‘extern’ zekerheid te krijgen.
Wat gebeurde er nou? Ik had aanvankelijk een superleuk gesprek met een recruiter van het uitzendbureau en die schetste twee opties: PostNL-teamleider voor 2,5 maand of inhouse recruiter bij PostNL waarbij je zelf je eigen team zou mogen samenstellen en in de maand december verantwoordelijk zou zijn voor een deel van de opschaling van de productiecapaciteit van PostNL en twee tot vier teamleiders zou aansturen.
Ik ging aanvankelijk voor de PostNL-teamleider functie, maar wilde de inhouse recruiter functie toch onderzoeken. Ik zou een videosollicitatie hebben met twee van zijn collega’s. Die vertelden mij dat die inhouse recruiter functie al is vervuld, en dat ze alleen nog een soortgelijke recruiter functie hadden waarbij ik de eerste maand praktisch alleen maar aan het bellen zou zijn. Daarnaast hadden ze ook alleen nog maar teamleiders voor de maand december nodig. Ik was enigszins overdonderd in het gesprek en schrok ook van het feit dat de teamleider functie nog maar één maand zou zijn. Die functie wilde ik aanvankelijk verschrikkelijk graag doen, maar mijn baan opzeggen voor een functie van één maand? Dat ging me op dat moment – drie weken geleden – nog te ver.
Vervolgens belde ik de dame waarmee ik het videosollicitatiegesprek mee had gehad op dat ik van gedachten was veranderd. En dat ik de functie van recruiter toch wilde doen. Zij was verbaasd, waarop ik reageerde dat ik wel drie uurtjes voor niets zou willen bellen voor hen. Dan konden zij zien of ik geschikt was voor de functie van recruiter, en kon ik zelf ervaren of ik wel een maand lang telefonische screenings zou kunnen doen. Uiteindelijk regelde zij, omdat zij twijfelde aan mij, een nieuwe videosollicitatie met een andere collega en die vertelde mij dat ik zes tot zeven uur per dag aan het bellen zou zijn in de maand november. Hierop bedankte ik haar voor het gesprek, want daar had ik echt geen zin in. Dat was anderhalve week geleden.
De dame die het gesprek geregeld had, zou mij nog even terugbellen voor de terugkoppeling. Dat deed ze niet, waarna ik haar drie keer in een tijdsbestek van zes dagen heb moeten bellen om haar aan de lijn te krijgen. Dat vond ik echt heel vervelend en storend, en dat heb ik haar ook op vriendelijke wijze teruggegeven.
Toen ik haar vandaag eindelijk aan de telefoon had en ik haar feedback had gegeven, vertelde ze mij ook dat ze – in overleg met de recruiter van de tweede videosollicitatie – mij niet geschikt vindt voor de functie van PostNL-teamleider. Haar argumentatie is dat ik in de gesprekken die ik heb gehad te twijfelend en te onzeker ben geweest. En dat ze juist iemand willen hebben die er gelijk staat en bereid is om te knallen in de maand december. Op basis van het contact hadden ze die indruk niet bij/van mij. En dat klopt ook. Ik was enorm zoekende en ben meerdere malen op eerdere beslissingen teruggekomen. Dus ik kan mij goed voorstellen dat ze geen interesse hebben aan een man die twijfelt aan zichzelf en onzeker is over zijn eigen handelen en optreden.
Ik blijf betekenis toekennen aan de energie ‘angst’ in mijzelf
Wat het wel extra zuur maakt, is dat het eigenlijk te voorkomen had kunnen zijn. De twijfel en onzekerheid had voornamelijk te maken met de functie van inhouse recruiter. Alleen bekijken zij dat natuurlijk niet zo, omdat zij kijken naar het totaalplaatje. Voor mijzelf is dit echt een hele belangrijke les geweest, omdat ik mij bewust ben geworden van het feit dat ik mijn innerlijke onzekerheid, twijfel en angst op de ‘externe’ wereld en ‘externe’ situaties projecteer. En vervolgens probeer ik in die ‘externe’ wereld en ‘externe’ situaties zekerheid te krijgen – wat natuurlijk onmogelijk is.
Dus 1: het ego kent betekenis toe aan de energie ‘angst’ en gelooft dat het onzeker, twijfelend en bang is in relatie tot de ‘externe’ wereld en ‘externe’ situaties = ‘primaire afweer’ → het ego is bang om geen betekenis te hebben → het ego is bang voor de dood.
Dus 2: het ego projecteert zijn gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel op de ‘externe’ wereld en op ‘externe’ situaties → het ego gelooft dat de ‘externe’ wereld en ‘externe’ situaties iets te maken hebben met zijn gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel → het ego gelooft dat de ‘externe’ wereld en ‘externe’ situaties de reden/oorzaak zijn van wat het ego voelt/ervaart → het ego ontkent de waarheid dat er niets is/bestaat en dat er niets werkelijk betekenis heeft.
Dus 3: het ego probeert zekerheid te krijgen in de ‘externe’ wereld en in ‘externe’ situaties = ‘valse hoop’ afweer → het ego versterkt zijn gevoelens en ervaring van angst, twijfel en onzekerheid en houdt deze in stand → hoe meer zekerheid het ego zoekt in de ‘externe’ wereld, hoe angstiger, onzekerheid en twijfelend het ego zich voelt.
Dus 4: ik weet dat de gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel geen betekenis hebben van zichzelf. En dat die gevoelens niet te maken hebben met de ‘externe’ wereld, ‘externe’ situaties of anderen → het enige wat ik kan doen is geen betekenis toekennen aan hoe ik mij hiernu voel, maar waarom is dat toch zo verdomde lastig? ~ lzv