10:00 – Ik was zojuist bezig met opschrijven en uitwerken van een aantal inzichten van de afgelopen dagen m.b.t. het thema ‘keuzes maken’. Opeens drukte ik spontaan een bepaalde toetsencombinatie waardoor de browser zich sloot en ik een deel van de tekst kwijt was. Ik was duidelijk niet bezig met handelen vanuit ‘inner-weten’, maar gebruikte de spanning, stress en pijn die ik voelde als motivatie om door te gaan met waar ik mee bezig was. Een bekende afweer en valkuil waar ik toch nog te vaak intrap. Bah…
Wat ik ook ontzettend lastig vind is om lief te zijn voor mijzelf. Ik ben zo gewend om hard te zijn voor mijzelf, mijzelf te controleren en onder druk te zetten, dat ik het als heel beangstigend ervaar om dat los te laten.
Liefde = het bekende loslaten = het verleden loslaten = mijzelf als persoon loslaten.
Ik ben bang om los te laten, ondanks dat ik rationeel heb vastgesteld dat er niets is om bang voor te zijn. Bovendien heb ik inkomen geregeld voor de komende tijd, heb ik te eten en een dak boven mijn hoofd.
Er is dus geen enkele reden om bang te zijn om los te laten, behalve dat ik mijzelf en dus mijn binnen- en buitenwereld los moet laten. Dat ik alles waar ik waarde aan hecht – ook al levert het mij verschrikkelijk veel fysieke spanning, stress en pijn op – los moet laten. Dat ik mijn gedachte- en gedragspatronen los moet laten en de daarachter liggende ‘vrijheid’ – het grote, onbegrensde ‘niets’ – moet leren accepteren.
Vrijheid zoeken in externe dingen is een afweer en illusie
Vrijheid leren accepteren is beangstigend. Vrijheid ervaren binnen de context van het zelf is geen werkelijke vrijheid, maar een illusie waar het ego in gelooft als én zolang het kan doen wat het wil, wanneer het dat wil en zolang het dat wil. Vrijheid zoeken in externe dingen zoals werk, vrije tijd, hobby’s, sporten, feesten, alcohol, drugs, seks, films en series kijken, etc. leidt nergens toe en creëert op de lange termijn altijd meer onvrijheid en een beperkende en verstikkende ego-ervaring.
Wat vrijheid beangstigend maakt, is dat ik er in de realiteit geen kaders en voorwaarden bestaan hoe ik mij moet gedragen. En dat ik – in theorie – werkelijk alles kan zeggen en doen wat ik wil. Ik kan iedere vrouw aanspreken op straat als ik wil en proberen die te versieren. Alleen dat al boezemt mij enorme angst is. De mogelijkheden zijn letterlijk eindeloos en dat ervaar ik als beangstigend.
De waarheid is natuurlijk dat er niets is/bestaat om bang voor te zijn. Immers, er bestaat niets anders dat het Geheel-Bewustzijn → ‘Dat Wat Ik Ben’. Het ego is bang om niet meer te bestaan en projecteert de energie ‘angst’ op externe situaties, gebeurtenissen en andere mensen (in mijn geval veelal bloedmooie vrouwen).
Vrijheid = vrij zijn = vrij zijn van het ego = dood zijn als persoon.
Ik ga vandaag met de trein naar een jeu de boules bar in Utrecht en mij – in ieder geval – openstellen voor de mogelijkheid dat ik iedere bloedmooie vrouw kan aanspreken. Of ik er ook werk van ga maken is een tweede, maar wellicht dat ik de moed en het lef bij elkaar kan rapen om een bloedmooie vrouw aan te spreken. Ik ben overigens sociaal-communicatief zeer vaardig, intelligent en zie er bovengemiddeld goed uit. Dus het is echt de angst die mij in de weg zit (zo lijkt het natuurlijk althans 😉 ~ lzv