Leestijd: 4 minuten

11:00 – Het accepteren van de realiteit en niet-weten is lastiger dan ik dacht. Het is zo’n automatisme van mij (geworden) dat ik constant ‘iets weet’, terwijl ik heb vastgesteld dat er niets te weten is. De afweren die ik heb vastgesteld hebben voornamelijk betrekking op wat ik hiernu doe of binnenkort ‘moet doen’ of onzekere situaties in de toekomst waar ik mij druk om maak. Hierbij een overzicht met afweren van de afgelopen 12 uur:

• Bezig zijn met toekomstige situaties.
  1. Ik heb tegen mijn huidige teamleider min of meer gezegd dat ik geen contractverlenging hoef, wat best veel druk en stress creëert. Mijn contract loopt over drie weken af → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
  2. Ik maak mij enorm druk over de PostNL-teamleider functie in de maand december zonder uitzicht te hebben op iets daarna → creëert ook veel stress en druk in/bij mijzelf → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
  3. Collecteren voor dierenbescherming. Ik heb besloten om dat drie avonden anderhalf uur te doen, en dat brengt op de dag zelf ook veel onrust en ongemakkelijkheid met zich mee → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
  4. Berichten waar ik nog op moet reageren via WhatsApp, Telegram en LinkedIn → angst dat het niet zal gebeuren → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Mijzelf afvragen wat ik moet doen → ‘ik weet niet wat ik moet doen’ = ‘primaire afweer’. Elke afweer creëert een energetisch conflict in mijzelf, waardoor ik vastzit in mijn hoofd en de manifestatie van mijzelf blokkeer, waardoor ik juist telkens de ervaring heb dat ik faal.
• Bezig zijn met ‘wat ik later moet doen’ → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Focus op snellezen in de ochtend (dat ik als eerste een uur snellezen moet oefenen) → illusie van controle → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Ik blijf heel erg ‘doen’ vanuit mijn hoofd i.p.v. vertrouwen op mijzelf en het ‘inner-weten’ te vertrouwen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Betekenis geven aan de ongemakkelijkheid, onzekerheid, angst, twijfel, etc. die ik voel → problemen creëren → illusie van controle → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Doelen maken van de dingen die ik mij voorgenomen heb om te doen (= ‘valse hoop’), zoals collecteren voor de Dierenbescherming, elke dag uurtje snellezen oefenen, LinkedIn-profiel (af)maken → illusie van controle → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.
• Druk maken dat ik te weinig tijd heb om alles te doen (wat ik geloof te moeten doen = wat ik mijzelf opgelegd heb) → angst om te falen → angst voor de dood → angst om geen betekenis te hebben.

‘Betekenis geven’ is en blijft een afweermechanisme

Ik geef ook constant betekenis aan alles wat ik aan het doen ben of geloof nog te moeten doen. Dit is zo’n verschrikkelijk hardnekkig afweermechanisme. Ik zou ook kunnen zeggen dat ik nog niet het lef heb om daarmee te stoppen 😉 Het is namelijk niet moeilijk, dat geloof ik alleen maar (= afweer). Hoe zou accepteren hoe ik mij voel nu moeilijk kunnen zijn als ik weet en begrijp dat er a) niets te weten is en b) daaruit volgend niets betekenis heeft of kan hebben. Bovendien is de aard van het Geheel loslaten, dus wie maakt het zichzelf nou moeilijk? Haha.

Betekenis geven = geloven = weten = het verleden = het bekende = afweer tegen de onzekerheid van het bestaan/het leven = afweer tegen de angst voor de dood = afweer tegen de energie ‘angst’ in mijzelf.

Overdenken = twijfelen = onzekerheid, twijfel en angst die ik voel betekenis geven = onzekerheid van het bestaan/het leven niet accepteren = de realiteit niet accepteren = niet op mijzelf als het Geheel vertrouwen.

Conclusie 1: ik ken nog steeds veel betekenis toe aan de gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel die ik voel. En daarmee blokkeer ik de levensenergie in mijzelf, waarmee ik een conflict in mijzelf creëer en de manifestatie van mijzelf als het Geheel-Bewustzijn blokkeer.

Oplossing 1: goed ademhalen, gronden en meer bewust zijn/worden van wanneer ik de gevoelens van angst, onzekerheid en twijfel betekenis geef. Als ik er bewust van ben, verder geen aandacht aan besteden of het proberen op te lossen. Bewust van zijn = doorzien van ‘betekenis geven’. En vervolgens weer het ‘inner-weten’ volgen.

Conclusie 2: ik geloof dat het moeilijk is om te accepteren hoe ik mij voel – om de energie ‘angst’ in mijzelf te accepteren. Dat is een afweer, illusie en een leugen, omdat ik bang ben voor de energie ‘angst’ in mijzelf.

Oplossing 2: alle gedachten, gevoelens, afweren, ideeën en concepten zijn betekenisloos buiten de persoonlijke ervaring van het ego. Ik kan het springen in het diepe proberen te theoretiseren, proberen te begrijpen, mij erop voor proberen te bereiden, etc., maar de waarheid is dat ik een sprong in het diepe en het onbekende onbevreesd tegemoet treed of niet. Het is alles of niets in dit geval. En elke poging om het springen en het onbekende te controleren, zorgt ervoor dat ik niet spring. Dus gewoon vertrouwen en springen maar 😉

Oh ja, en zachtheid is een belangrijke sleutel in mijn geval. Ik ben nog steeds te hard voor mijzelf, waardoor ik dus niet wil accepteren hoe ik mij voel. Voelen vereist geen ‘doen’. ‘Doen’ vanuit angst en zelfafwijzing is juist een afweermechanisme en creëert de ervaring van hardheid en spanning in mijzelf. Zacht zijn voor mijzelf dus 🙂

De aard van het ego is moeilijk, complex en ondoorzichtig maken. De aard van het Geheel-Bewustzijn is simpel, eenvoudig, moeiteloos. ~ lzv