22:30 – Ik (als persoon) wil verschillende dingen in mijn leven die mij – op emotioneel niveau – wat opleveren. Op basis van het verleden en de ervaringen die ik heb gehad, projecteer ik een emotioneel resultaat de toekomst in. Als ik mijn keuzes op basis van angst en behoeften bepaal, dan kies ik voor de opties waarvan ik geloof dat die mij in de toekomst een bepaald emotioneel resultaat zullen opleveren.
Dus 1: het ego = het intellect = de persoon kiest op basis van voorwaarden (= zelfafwijzing) en probeert alsnog die zijn behoeften hiernu of in de toekomst te bevredigen.
Dus 2: het ego gelooft dat het wat nodig heeft om zich hiernu goed en gelukkig te voelen. En op basis van zijn ervaringen uit verleden, probeert het ego hiernu keuzes te maken waarvan het gelooft dat die hem goed gevoel zullen geven en hem gelukkig zullen maken.
Het ego gelooft in behoeften die bevredigt moeten worden
Het ego is een uitdrukking van zelfafwijzing. En daarmee creëert het op emotioneel niveau constant de ervaring van tekort, gebrek, schaarste, missen, mankeren, ‘er is hiernu iets mis/verkeerd’. Oftewel: het ego gelooft in behoeften → het ego heeft behoeften die bevredigt moeten worden om zich goed en gelukkig te voelen, althans dat is wat het gelooft. En een onbewust ego baseert zijn keuzes op angst, voorwaarden en zelfafwijzing om zijn behoeften hiernu of in de toekomst te bevredigen.
Aan de andere kant kan ik op basis van mijn ‘intuïtieve weten’ – en dus Liefde – kiezen zonder dat ik geloof dat ik hiernu iets nodig heb om mij goed en gelukkig te voelen. Ik maak dan keuzes op basis van zelfacceptatie en kies zonder dat ik geloof dat het mij iets moet opleveren, of dat ik er iets mee moet bereiken of vermijden op emotioneel niveau.
Dus: kiezen vanuit angst = kiezen op basis van voorwaarden en daar toekomstige emoties en gevoelens aan ontlenen = een keuze moet emotioneel wat opleveren = geloven in behoeften = geloven ‘ik heb iets nodig om mij goed en gelukkig te voelen’ = geloven in ‘oplossingen’ voor emotionele problemen hiernu = ‘mijzelf’ als het Geheel/Bewustzijn afwijzen = zelfafwijzing versterken en in stand houden = ervaring van gebrek, tekort, schaarste, etc. in mijzelf (als persoon) versterken en in stand houden.
Kan ik (als persoon) weten wat ik werkelijk wil?
Nee, ik (als persoon) kan alleen achteraf bestempelen wat ik werkelijk wil(de), maar ik kan het niet vooraf weten omdat ik mijzelf dan automatisch weer identificeer met het denken = het intellect = het verleden = de persoon. Wat ik namelijk weet is wat ik ken. En wat ik ken is het verleden inclusief alle ervaringen die mij emotioneel iets hebben opgeleverd.
Dus 1: geloven = weten = kennen = voorwaarden stellen, oordelen, veroordelen/ afwijzen en streven naar = willen = handelen op basis van angst = handelen op basis van het geloof ‘ik heb hiernu iets nodig’ = ‘mijzelf’ als het Geheel/Bewustzijn afwijzen.
Dus 2: handelen op basis van ‘intuïtief weten’ en Liefde = handelen op basis van ‘ik heb hiernu niets nodig’ = handelen op basis van niet-weten = handelen op basis van de controle loslaten = handelen op basis van accepteren hoe ik mij voel = handelen op basis van zelfacceptatie = handelen op basis van Liefde voor ‘mijzelf’ en het Leven → wat twee kanten van dezelfde medaille zijn: ‘ik’ ben namelijk het Leven zelf.
Wie zou ik zijn zonder de gedachte ‘ik moet weten wat ik werkelijk wil’?
Iemand die op intellectueel niveau niet weet wat hij werkelijk wil, maar die de neiging om wel te weten wat ik (werkelijk) wil heeft los gelaten én daarmee accepteer ik automatisch hoe ik mij hiernu voel → ik ben bereid om hiernu het onbekende te ervaren en tegemoet te zien, waarmee ik ‘intuïtief weet’ wat en wanneer ik (werkelijk) wil en daar naar kan handelen. Probleem opgelost zou ik zeggen, althans in theorie 😉 ~ lzv