Ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik mijzelf als persoon niet kan loslaten - GEARCHIVEERD

Leestijd: 4 minuten

22:00 – Ik werd me zojuist bewust van een aantal overtuigingen die ik geloof om mijzelf (als persoon) hiernu te ‘beschermen’ tegen de realiteit dat er ‘niets’ is. Oftewel: ik (als persoon) probeer mijzelf en mijn verleden hiernu in stand te houden door constant de illusie te creëren en te versterken dat er ‘iets’ verkeerd (= een probleem) is/bestaat hiernu.

Eén van de belangrijkste belangrijkste afweren van mijn ego – en daarmee één van de sterkste illusies waar ik in geloof – is de angst om als persoon constant te falen. Wat ik vervolgens weer probeer te voorkomen en vermijden met ‘valse hoop’ gedrag. Natuurlijk heeft ieder persoon in meer of mindere mate last van faalangst, maar ik merk, voel en ervaar dat alles – wat ik als persoon in situaties meemaak – betrek op deze diepe angst: ik ben constant verschrikkelijk bang om als man/persoon te falen.

Illusies om de angst voor de dood af te weren

De kern van het ego is angst voor de dood, oftewel de angst om er niet meer te zijn/bestaan als afgescheidenheid. Er lijkt dus op energetisch niveau een angstlichaam in ‘mijzelf’ te bestaan, maar deze beeld ik mij (als persoon) op intellectueel niveau in. Omdat als ik (als persoon) de angst werkelijk zou accepteren en voelen, dan zou ik – op intellectueel niveau – ophouden te bestaan. Dus wat doe ik onbewust? In plaats van de angst te (door)voelen, probeer ik mijzelf te ‘beschermen’ én in stand te houden door de angst af te weren via de volgende illusies:

  • Primaire afweer → ‘ik kan het niet’, ‘het lukt mij nooit’, ‘ik kan alleen maar falen’, ‘het zal mij nooit lukken’, ‘ik weet niet wat ik moet doen’, ‘ik heb te weinig tijd in dit leven om mijzelf als persoon te doorzien en los te laten’, ‘ik vertrouw mijzelf niet’, etc.
  • Valse hoop → ‘ik moet meer (oude) inzichten verwerven om mijzelf als persoon te doorzien en los te laten’, ‘ik moet constant iets doen, want anders faal ik’.
  • Valse macht → ‘ik veroordeel mijzelf als ik mijn inziens te weinig zelfonderzoek heb gedaan’, ‘ik haat mijzelf dat het me niet lukt om mijzelf als persoon + verleden te doorzien en los te laten’, ‘ik veroordeel mijzelf dat ik constant faal’, ‘ik mag niet falen van mijzelf’.

In essentie geloof ik dus dat de reden/oorzaak van de angst BUITEN mijzelf ligt. Alsof de angst pas gecreëerd wordt of ontstaat in de situaties die ik ervaar → dit is natuurlijk klinkklare onzin en een grote leugen waarmee ik mijzelf voor de gek houd 😆 Het zit juist andersom: ik word mij pas echt goed bewust van de angst in situaties waarin ik lijk te gaan falen. Die angst is namelijk op energetisch niveau al aanwezig in ‘mijzelf’ – in de vorm van een angstlichaam – en manifesteert zich in die situaties het sterkst in mijn lichaam-geest systeem.

Ik zie de ervaring van mijzelf als een probleem dat ik moet oplossen

Ik geloof dat ikzelf als persoon een probleem ben, omdat ik een hekel heb aan de afwijzende, veroordelende en hatende aard van het ego → dus het ego heeft een hekel aan zichzelf en probeert het probleem (= de inbeelding van zichzelf) op te lossen:

  • Ik probeer zoveel mogelijk nieuwe inzichten op te doen = ‘valse hoop’.
  • Ik probeer zoveel en zo vaak mogelijk nieuwe berichten met nieuwe inzichten hier te publiceren = ‘valse hoop’.
  • Ik probeer zoveel mogelijk boeken te lezen (lukt alleen voor geen meter) = ‘valse hoop’.
  • Ik probeer al maanden een begin te maken met het herlezen van mijn eigen online dagboek en de belangrijkste oude inzichten opnieuw vast te stellen en te reproduceren (alleen gelukt bij de eerste 14 berichten helaas) = weet niet zo goed hoe ik mijzelf hier saboteer.
  • Alle activiteiten die niet bijdragen aan het doorzien en oplossen van de persoon en het verleden vind ik onzin = ‘valse macht’. Ik veroordeel mijzelf hierom, omdat ik geloof dat er te weinig tijd is om mijn doel te realiseren → het lichaam kan immers ieder moment fysiek sterven, vandaar dat mijn ego enorme haast heeft, want het wil niet falen in dit leven 😉
  • Ik kan ieder moment fysiek sterven en ik kan niet onverlicht doodgaan, want dan heb ik gefaald (dus ik dwing mijzelf tot van alles om dat te voorkomen en vermijden) = ‘valse macht’.

Het feit dat ik constant mijzelf als persoon waarneem en ervaar, daar veroordeel ik mijzelf om merk ik (= ‘valse macht’). En tegelijkertijd rechtvaardigt die waarneming én ervaring mijn neiging om de controle te grijpen én vast te houden → ik moet immers mijzelf als persoon doorzien en loslaten, maar houdt mijzelf hopeloos in stand met deze extreme drang naar controle en het proberen te bereiken van dat doel.

Een ander aspect is dat ik ook veel gefrustreerd ben dat ik mijzelf nog steeds als een persoon met een verleden ervaar (= ‘valse macht’). En dat terwijl het onmogelijk is om vanuit zelfafwijzing ‘mijzelf’ te leren accepteren en de persoon te leren doorzien en los te laten → het is niet de aard van het ego om zichzelf los te laten én op te laten lossen. Het ego kan alleen maar vasthouden, vastgrijpen, veroordelen, afwijzen, haten, tegenwerken, weerstand bieden, belemmeren, etc. waarmee het zichzelf alleen maar versterkt en in stand houdt.

De enige weg die naar de bevrijding van ‘mijzelf’ leidt is…

Ik merk dat ik het ten diepste heel moeilijk vind om te accepteren dat het mij (als persoon) niet lukt – en ook niet kan lukken – om mijzelf (als persoon) te los te laten. Terwijl ik (als persoon = het ego) geloof dat het mij moet lukken → ik mag als persoon niet falen (= ‘valse hoop’ en in de toekomst geprojecteerde ‘valse macht’), omdat ik dan nooit meer de liefde, aandacht, waardering, erkenning, aanzien (ik wil bijzonder, speciaal en uniek gevonden worden) van anderen krijg waar ik zo verschrikkelijk veel behoefte aan heb als persoon (= proberen alsnog ‘oude onvervulde behoeften’ te bevredigen via de afweren ‘primaire afweer’ en ‘valse hoop’).

Als ik echt niet wil falen en dus werkelijk wil bereiken wat ik voor ogen heb – het doorzien en loslaten van de persoon en zijn verleden, dan zal ik de angst op energetisch niveau moeten accepteren en durven (door)voelen. Dat is de enige weg die leidt naar bevrijding van ‘mijzelf’ uit de zelfverzonnen gevangenschap van het zelf oftewel het ego. ~ lzv