Mijn grootste probleem is ‘niet willen voelen’ - GEARCHIVEERD

Leestijd: 4 minuten

17:30 – Ik ervaar nog steeds enorm veel problemen op het gebied van voelen. De laatste twee weken heb ik een aantal berichten gepubliceerd over ‘afgesneden zijn van mijzelf’, ‘mijzelf verbergen voor de buitenwereld’ en ‘mijzelf buitensluiten van mijzelf’, welke allemaal verband houden met mijn ervaring om niet te willen voelen. Ik merk echter dat ik steeds blijf terugvallen in de oude, hardnekkige patronen van ‘mijzelf afsnijden’, ‘mijzelf verbergen’ en ‘mijzelf buitensluiten’, wat direct resulteert in lichamelijke spanning en stress, en waar het ego/het denken vervolgens ook weer weerstand tegen heeft. Oftewel, vaak ga ik helemaal kapot van de lichamelijke spanning en stress terwijl er helemaal geen reëel probleem is.

Vandaag is ook zo’n dag en zojuist heb ik geprobeerd te achterhalen hoe ik nou in zo’n toestand terechtkom waarin ik afgesneden lijk te zijn van mijzelf en mijzelf lijk te hebben buitengesloten. Ik bestempel de ervaring als ‘niet willen voelen’, maar eigenlijk is dat het niet kom ik achter. Ik heb mijzelf de afgelopen 25 jaar ontzettend getraind in mijzelf, mijn gedrag en handelen en het Leven controleren, waardoor ik letterlijk constant in mijn hoofd zit. Tel daarbij op dat ik mijn emoties, gevoelens, sensaties en energiestromen (= ‘mijzelf’) in mijn jeugd ben gaan veroordelen en haten, waardoor het ego/het denken eigenlijk vrij spel heeft gekregen omdat ik totaal geen gronding en aardig (meer) ervaar. Dat ik vijf jaar seksueel misbruikt ben in mijn tienertijd en letterlijk in mijn hoofd ben gevlucht helpt natuurlijk ook niet mee om te aarden, gronden en voelen. Kortom, ontzettend veel gedachte- en gedragspatronen zijn ‘naar buiten’ gericht en daar heb ik nog steeds erg veel last van.

Inzichten gerelateerd aan ‘niet willen voelen’

Hieronder staan een aantal inzichten die ik vandaag heb opgedaan die gerelateerd zijn aan ‘niet willen voelen’:

1) Vanuit mijn hoofd houd ik mijn buik (= centrum van mijn binnenwereld) nauwlettend in de gaten:

  • Wat voel ik? Wat is dat wat ik waarneem?
  • Wat gebeurt er rondom mijn navel?
  • Waar gaat de emotie, het gevoel of de energiestroom heen die ik voel?
  • Wat doet het? Wat wil het? Wat gebeurt er?

Ik zit als een havik bovenop de emoties, gevoelens en energiestromen die ik in mijn buik voel. Alles dat in mijn binnenwereld verschijnt wordt met argusogen bekeken en constant gevolgd en gecontroleerd.

2) Waarom focus, fixeer en staar ik gespannen ‘naar buiten’ op de geprojecteerde buitenwereld zodra ik mijn ogen open doe? Wat levert het mij op?

  • Het lijkt erop alsof ik wil controleren wat ik zintuiglijk waarneem; ik moet de geprojecteerde buitenwereld onder controle houden; ik moet controleren wat er gebeurt en waargenomen wordt.
  • Het lijkt er ook op dat ik wil controleren wat ik doe of zoek. Ik focus, fixeer en staar op de geprojecteerde buitenwereld, omdat ik mijn gedrag en handelen wil controleren → angst om te falen, angst om iets fout/verkeerd te doen, angst om iets te missen en over het hoofd te zien.

Focus, fixatie en staren = gespannen waarnemen = in mijn hoofd zitten = mijzelf niet accepteren hoe ik mij voel → heeft niets met ontspannen gewaar zijn te maken.

3) Vertragen vanuit het hoofd is niet hetzelfde als werkelijk vertragen, maar het ego/het denken – dat automatisch versnelt – dat zichzelf probeert te controleren en te dwingen om te vertragen.

4) Als ik fysiek naar buiten ga, dan verlies ik mij gemakkelijk in de geprojecteerde buitenwereld en neem ik alles vrij snel vanuit mijn hoofd waar. Mijn hooggevoeligheid voor zintuiglijke prikkels en nieuwe indrukken zal daar mede debet aan zijn.

5) Het ego/het denken maakt direct een doel van het ‘inner-weten’ zo gauw het zich daar bewust van is, om het vervolgens in kleinere doelen op te splitsen → controle houden over gedrag en handelen. Het ego/het denken wil het ingebeelde doel zo efficiënt en effectief mogelijk bereiken wat enorm veel lichamelijke spanning en stress met zich meebrengt.

6) Gedachtepatronen gaan ontzettend snel en zijn ontzettend vluchtig; ik kan megasnel schakelen en oplossingen verzinnen (en dus ook problemen creëren), maar vervolgens zit ik compleet in mijn hoofd en voel ik ‘mijzelf’ (= mijn emoties, gevoelens, sensaties en energiestromen) niet meer → ik voel alleen maar lichamelijke spanning, stress en pijn in mijn buikregio en de rest van het lichaam.

7) Mijn grootste probleem is ‘niet willen voelen’; ik wil mij constant bewust blijven van wat ik voel en hoe ik mij voel → ik probeer controle te houden over mijn emoties, gevoelens, sensaties en energiestromen → ik zit dan volledig in mijn hoofd en kan onmogelijk diep voelen en ‘inner-weten’.

8) Als ik een boek lees of een artikel op Internet, dan ‘zit ik er gelijk helemaal in’. Hetzelfde geldt voor het kijken van een video op YouTube. Het is net alsof ik bang ben dat ik informatie mis of over het hoofd zie en dus bewust (lees: gecontroleerd) moet lezen en kijken. Alsof ik bewust ‘iets moet doen’ om te lezen en te kijken en het niet automatisch vanzelf gaat.

9) Ik laat gedrag en handelen niet spontaan en ontspannen uit mij komen, maar heb constant ideeën welk gedrag en handelen ik zou moeten laten zien, waardoor ik erg gefocust en gefixeerd ben op de geprojecteerde buitenwereld – en ik mijn geprojecteerde binnenwereld ‘vergeet’ en niet meer naar omkijk.

Ik dwing mijzelf constant tot bepaald gedrag en handelen waarvan ik geloof dat het mij direct of indirect het meeste oplevert. Een pijnlijke illusie.

Ik geloof dat dingen moeten in plaats van dat ik mijn ‘inner-weten’ volg. En als ik ‘inner-weet’ wat er moet gebeuren, dan moet het weer op een bepaalde manier. Heel erg vermoeiend, vooral voor mijzelf. ~ lzv