21:00 – Ik klamp mij gewoon keihard vast aan lichaamsgerichte therapie – ik heb voor komende maandag een afspraak staan. Ik geloof stiekem dat de therapie ervoor gaat zorgen dat ik mijn pijnlichaam kan loslaten en oplossen. Ik geloof stiekem dat mijn problemen dan zijn opgelost, haha. Ik klamp mij vast aan de lichaamsgerichte therapie in plaats van op mijzelf te vertrouwen. Alsof lichaamsgerichte therapie de oplossing is voor alle problemen die ik ervaar → een sneaky trucje van het ego/het denken om de controle over de situatie te houden. Heel vies en vernuftig.
Het is bizar hoe makkelijk ik mij weer vastklamp aan externe hulp om mijn eigen innerlijke problemen op te lossen. Natuurlijk kan ik hulp gebruiken op het gebied van lichaamswerk, maar dat hoeft niets te veranderen ten aanzien van mijn houding richting mijzelf en het Leven. Ik merk dat ik direct de teugels loslaat en mijn hele aandacht/bewustzijn richt op de afspraak komende maandag die ik heb gemaakt met een lichaamsgerichte therapeut. Ik walg echt van mijn gedrag en schrik er ook wel een beetje van dat ik mijzelf zo makkelijk weer in de steek laat. Iets dat ik bijna mijn hele leven heb gedaan en waarmee ik mijzelf enorm in de problemen heb gebracht – o.a. het ondergaan van vijf jaar seksueel misbruik.
Als ik komende maandag vooruitgang wil boeken en misschien zelfs een kleine succesje wil ervaren, dan zal ik compleet moeten vertrouwen op ‘mijzelf als Geheel’. Iedere poging om mij vast te klampen aan de lichaamsgerichte therapeut of de lichaamsgerichte therapie als geheel, zal elke mogelijke vooruitgang saboteren → ik zal mijzelf saboteren en de emotionele en/of energetische blokkade in stand houden. Het is echt walgelijk gedrag.
Ironisch genoeg heeft vastklampen aan een therapeut niets met ‘hulp krijgen’ of ‘hulp ontvangen’ te maken, omdat ik mijzelf saboteer om überhaupt geholpen te worden. Door mij vast te klampen aan een therapeut is het letterlijk onmogelijk geworden dat ik ook maar enige vooruitgang boek. Jed McKenna zei het in één van zijn boeken al: “niemand wil werkelijk op zichzelf vertrouwen.” Uiteindelijk willen we ons allemaal ergens aan vast klampen – moi incluis, zodat we niet naar onze eigen innerlijke rommel hoeven te kijken en onze eigen diepste angsten onder ogen hoeven te komen
Ik heb echt goede hoop dat lichaamsgerichte therapie mij vooruit kan helpen om de enorme hoeveelheid energie die ik in/met mij meedraag op een gecontroleerde en veilige manier te ontladen c.q. loslaten, zonder dat ik mijzelf weer een traumatische ervaring bezorg, andere mensen in gevaar breng of mijn eigen huiskamer sloop 🙂 Een lichaamsgerichte therapeut kan overigens nooit iets voor mij oplossen of loslaten; ik zal mijzelf moeten helpen en de geblokkeerde energie moeten loslaten in het bijzijn van hem. Een lichaams-therapeut die een veilige setting biedt waarin ik mijzelf kan zijn en datgene wat mij al decennialang dwars zit kan/mag loslaten, dat vind ik een prettige gedachte. Ondanks mijn vastklampgedrag kijk ik ontzettend uit naar komende maandag! ~ lzv
Vraagje:
je zegt: “Door mij vast te klampen aan een therapeut is het letterlijk onmogelijk geworden dat ik ook maar enige vooruitgang boek. Jed McKenna zei het in één van zijn boeken al: “niemand wil werkelijk op zichzelf vertrouwen.” Uiteindelijk willen we ons allemaal ergens aan vast klampen – moi incluis, zodat we niet naar onze eigen innerlijke rommel hoeven te kijken en onze eigen diepste angsten onder ogen hoeven te komen”
– Hiermee lijk je te impliceren dat je je vastklampt aan een therapeut omdat je je diepste angsten niet onder ogen wil komen. Dit terwijl je natuurlijk naar de therapeut gaat om dat wel te doen. Je erkent dit door ervoor te zeggen dat je compleet op jezelf moet vertrouwen als geheel.
-> Ik moet compleet gaan vertrouwen op mijzelf (als geheel) -> Valse hoop afweer.
Heb je jezelf wel eens afgevraagd waarom je jezelf nog niet vertrouwd ????
Het antwoord staat in deze post. (m.a.w. je hebt de kennis al haha 🙂 Maar ik vraag mij echt af of je dat wel doorhebt ?
Het antwoord is namelijk gelijk het antwoord op de vraag waarom je geloofd al je afweren nog nodig te hebben. Dit zorgt ervoor dat je walgt van je gedrag -> primaire afweer.
Ik ben gisteravond eens rustig gaan zitten en heb mijzelf afgevraagd waarom ik een therapeut geloof nodig te hebben. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik alleen maar iemand erbij wil hebben als ik mijn woede/boosheid (fysiek) uit, zodat ik niet de boel kort en klein sla of andere mensen pijn doe.
Echter, gisteren schreef ik al in een bericht dat ik enorm veel ideeën heb over wat de energiebal in mijn buik betekent en hoe deze eruit zou moeten komen, waardoor het natuurlijk een enorm ‘opgeklopt’ en gespannen geheel wordt in mijn buik (nog voordat er überhaupt maar iets is gebeurd). Deze ideeën zijn afkomstig van twee uitbarstingen die ik in het verleden heb gehad – herinneringen die worden gebruikt om de controle te houden dus 🙂
https://levenzondervragen.nl/2019/08/ik-ben-bang-om-in-te-storten-en-de-emotionele-controle-te-verliezen/
Ik vertrouw niet op mijzelf, omdat ik blijf vasthouden aan het ego door te geloven dat ik moet vertrouwen op het Geheel. De overtuiging dat er zoiets bestaat als ‘mijzelf als Geheel’ houdt de afscheiding in stand. Ik zal hier wel dieper in moeten duiken om het werkelijk te doorzien – en daarmee dus werkelijk op mijzelf te kunnen vertrouwen.
Als antwoord op je vraag (weet ik niet zeker): ik geloof nog steeds dat ik getraumatiseerd ben omdat ik een gigantische emotionele blokkade lijk te hebben en ik dus geloof dat ik het niet alleen (af)kan –> ik geloof dat ik hulp nodig heb (valse hoop afweer) –> walg ik weer van (valse macht afweer).
Zolang ik geloof dat ik nog op de één of andere manier getraumatiseerd ben, heb ik mijn afweren nodig (want anders heb ik geen trauma, haha), om vervolgens weer hulp te zoeken om het ingebeelde trauma op te lossen. Dus: onderzoeken waarom ik geloof nog getraumatiseerd te zijn, waar baseer ik dat op?
“Dus: onderzoeken waarom ik geloof nog getraumatiseerd te zijn, waar baseer ik dat op?”
– Meneer weet er weer een denkspelletje van te maken hoor hahaha. Het denken is zo vernuftig. Het is vrij bizar voor mij om dit te observeren haha. Je geeft nml constant zelf het antwoord. Je vertrouwd jezelf niet omdat je bang bent ; niet meer, niet minder.
Je hebt angst om de boel kort en klein te slaan, angst de controle te verliezen. Angst om andere mensen pijn te doen. Angst om in te storten. Angst voor het zwarte gat van emoties. Angst om te voelen.
Wat houd het in, die angst om te voelen ? Simpel, je hebt angst om angst te voelen. Daarom is het zo’n mooie afweer ! Daarom blijf je in je primaire afweer van een negatief zelfbeeld dat je het niet zou kunnen. Want dan hoef je geen angst te voelen.
“Ik kan het niet aan als ik mijn angstgevoel toelaat” -> Primaire afweer.
Ik moet je helaas teleurstellen, je bent niet speciaal door je verleden en je trauma’s. Dit is nou een universele angst. Hier moet iedereen dus doorheen.