15:00 – Gisteren heb ik een bericht gepubliceerd over ‘Wat betekent de confrontatie aangaan met mijzelf?’, waarna ik een poging heb gedaan om de ervaring en de impact van het seksueel misbruik – dat in totaal vijf jaar duurde – te beschrijven op papier. Wat mij opviel is dat ik geen boosheid, kwaadheid of woede richting mijn voormalige pedofiel kan voelen. Zelfs geen irritatie. Dit heb ik eigenlijk altijd zo ervaren sinds ik uit het seksueel misbruik kwam, en ik ben er altijd gemakshalve van uitgegaan dat die boosheid of woede – die ik volgens allerlei theorieën over seksueel misbruik trauma’s wel zou moeten hebben – niet aanwezig is. Een overduidelijk beschermingsmechanisme.
Gisteren pakte ik een boek uit mijn kast genaamd ‘Healing Development Trauma’ van Laurence Heller en Aline LaPierre, en zij schrijven dat verstoringen in gezonde agressie bij het aangeven van grenzen uiteindelijk kan leiden tot overweldigende boosheid die wordt geuit of boosheid die door mijzelf wordt bestraft en afgesplitst:
- De afgesplitste boosheid wordt gericht op het zelf (= naar binnen gericht).
- Of de afgesplitste boosheid wordt gericht op de omgeving (= naar buiten gericht).
Afgesplitste boosheid manifesteert zich als zelfhaat
De afgesplitste boosheid die naar binnen is gericht manifesteert zich als zelfhaat, en laat ik daar nu eens enorm last van hebben. Ik heb mij al eens eerder afgevraagd waar de enorme hoeveelheid zelfhaat die ik ervaar vandaan komt, omdat ik mij daar pas het afgelopen jaar bewust van ben. In mijn jeugd heeft mijn vader mij in de steek gelaten en ik heb mijzelf daarvan de schuld gegeven, maar die boosheid en haat richting mijzelf was – zover ik mijn kan herinneren – niet zo vernietigend en allesomvattend zoals deze nu is.
Ik acht het zeer goed mogelijk dat de niet geuite boosheid richting mijn vader en mijn voormalige pedofiel heeft geresulteerd in een enorme cocktail van woede, zelfhaat en zelfvernietiging in mijn lichaam-denkgeest-systeem. Omdat mijn moeder zelf niet wist hoe ze met haar eigen emoties en gevoelens om moest gaan en hoe ze grenzen aan kon geven, kon ze het mij natuurlijk onmogelijk leren. ~ lzv