Ik heb een nieuw pijnlichaam of mijn vorige pijnlichaam is teruggekeerd - GEARCHIVEERD

Leestijd: 3 minuten

12:00 – Precies een jaar nadat ik de conclusie had getrokken dat mijn pijnlichaam volledig is opgelost, kom ik – na een uitgebreid bericht van Edwin – tot de verbijsterende conclusie dat ik weer een pijnlichaam ervaar hiernu, wat natuurlijk erg vreemd en bizar is. Als ik terugkijk op het afgelopen half jaar, dan lijkt het alsof mijn huidige pijnlichaam zich langzaam heeft opgebouwd of mijn vorige pijnlichaam opnieuw is geïncarneerd, haha. Zonder het te beseffen, probeerde ik de schijnbare problemen met samenhangende gevoelens van angst, spanning, stress en pijn die ik in mijn dagelijkse leven ervoer op te lossen door de onderliggende overtuigingen op te sporen, te onderzoeken en los te laten. Symptoombestrijding ten top. Het is niet één moment bij me opgekomen dat ik weer een nieuw pijnlichaam had of dat mijn oude pijnlichaam op de een of andere manier was teruggekomen. Hoe dit mogelijk is, ik heb geen idee. Edwin opperde de suggestie dat ik wellicht meerdere pijnlichamen/identiteiten heb gecreëerd als gevolg van meerdere traumatische ervaringen. Dat zou best kunnen.

Het thema van het oplossen van het pijnlichaam van vorig jaar

Het thema dat ik koppel aan het oplossen van het pijnlichaam van vorig jaar rond deze tijd is ‘op mijzelf vertrouwen’,  wat tot uitdrukking kwam in de volgende inzichten en gedrag:

  • Zondag 13 mei 2018 ben ik begonnen met het leren van werkelijk zelfonderzoek doen.
  • Zondag 15 juli 2018 heb ik mijn oude website met alle onzin en ineffectief zelfonderzoek van de afgelopen acht jaar offline gehaald.
  • Maandag 6 augustus 2018 kwam ik tot de conclusie dat de traumatherapie – die ik bij de GGZ zou gaan doen – het trauma en het pijnlichaam in stand zouden houden en ik eraan vast zou blijven houden → ik moest leren op mijzelf te vertrouwen.
  • Woensdag 8 augustus ben ik weggegaan bij de organisatie die mij begeleidde bij mijn zelfonderzoek en ontwikkeling. Ik kwam tot de conclusie dat wij fundamenteel van mening verschillen over hoe je effectief zelfonderzoek doet en ik merkte dat ik geen vertrouwen meer had in de organisatie → tijd om op eigen benen te staan en volledig op mijzelf te vertrouwen.
  • Dinsdag  14 augustus heb ik mijn beslissing om helemaal op mijzelf te vertrouwen nog bekrachtigd door mij telefonisch af te melden voor de traumatherapie bij de GGZ en daarmee het verleden en het slachtofferschap definitief achter mij te laten.

Ik heb dus weer een pijnlichaam

Ik heb dus weer een pijnlichaam en dat uit zich in een flinke bal van energie, spanning, stress en pijn in mijn buikregio. Het pijnlichaam is geen verhaal of gevolg van een interpretatie of betekenisverlening hiernu, maar voelt levensecht in mijn buik hiernu. Het pijnlichaam wordt bovendien groter en sterker naarmate ik in de afweermechanismen ‘valse hoop’ en ‘valse macht’ zit, waardoor het energetisch wordt opgeklopt, zie ook het bericht over het principe van het egovliegwiel.

Het is wel enorm balen dat ik weer een pijnlichaam heb, omdat ik de laatste maanden van 2018 helemaal angstvrij, spanningsvrij en pijnvrij heb ervaren. Fysiek voelde ik mij ongelooflijk sterk en goed. En nu lijk ik terug bij af te zijn, ook al is dat natuurlijk ook maar een verhaal. Het verklaart wel waarom ik de afgelopen maanden eigenlijk niet verder kwam en vaak in contact met anderen (snel) terugviel, omdat ik mij enorm identificeerde met het ego/het pijnlichaam. Ik voelde me vaak erg kwetsbaar en vermeed daarom de meest lastige en moeilijke personen en situaties.

Ik kan niet boos zijn op mijn vader en mijn toenmalige pedofiel

Ik heb mijzelf voorgenomen om gewoon weer bij 0 te beginnen, omdat ik de confrontatie met mijzelf (= mijn verleden) dien aan te gaan. Ik heb door de jaren heen veel verdriet om verschillende traumatische ervaringen gehad, maar ik ben bijvoorbeeld nog nooit echt boos geweest richting de mensen die mij dingen hebben aangedaan. Ik heb de mensen die mij het meest pijn hebben gedaan (mijn vader en mijn voormalige pedofiel) nog nooit echt iets kwalijk genomen – en dus ook niet gevoeld en doorvoeld. Ik merk dat ik gewoon niet boos op ze kan zijn en ga er dan gemakshalve vanuit dat ik het dan ook niet ben. Dat is natuurlijk een gevaarlijke conclusie van iemand die vijf jaar seksueel misbruikt is en door zijn vader in de steek is gelaten in zijn jeugd. Ik kan dan wel zeggen en het inzicht hebben dat alles een illusie is, maar zolang ik niet met mijn gevoelens rondom die ervaringen in contact kom en ze dus erken, blijf ik er werkelijkheid en waarheid aan verlenen en zal ik die ervaringen nooit als illusionair kunnen zien. ~ lzv