Ik ben bang om in te storten en de emotionele controle te verliezen - GEARCHIVEERD

Leestijd: 3 minuten

22:00 – Vandaag ben ik bij de lichaamsgerichte therapeut geweest die gespecialiseerd is in lichaamsgerichte traumatherapie. Wat ik vandaag heb geleerd voor € 75,- is dat ik mijn lichaam niet werkelijk bewoon en inneem. Ik voel niet direct van binnenuit mijn lichaam, maar lijk de energetische tintelingen, spanningen, stress en pijn indirect te voelen doordat ik vast blijf houden aan het ego/het denken (= waarnemend voelen vanuit mijn hoofd?) → ik durf mij niet over te geven aan het voelen → ik ben bang om te voelen → ik durf niet werkelijk contact te maken met wat ik in mijn buik voel zitten (een harde bal van energie???).

Het tweede inzicht – dat ik op de weg terug heb opgedaan – is dat ik energetisch de ruimtes waarin ik mij bevind moet innemen. Dit is natuurlijk nauw verwant aan het innemen van mijn lichaam, maar ik wilde het toch even apart vermelden. Vooral in het bijzijn van anderen lijk ik hier (meer) moeite mee te hebben, alsof ik er niet mag zijn ofzo. Of dat anderen last hebben van mij als ik de ruimte (ook) energetisch inneem = werkelijk mijn plek in een fysieke ruimte innemen.

Energetisch een ruimte innemen = het lichaam innemen/bewonen = confrontatie aangaan met hoe ik mij hiernu voel = confrontatie aangaan met mijn verleden = confrontatie aangaan met mijzelf.

De energiebal komt vanzelf in beweging bij ‘niet-doen’

Een uur geleden probeerde ik mijn woonkamer energetisch in te nemen en daarmee werkelijk mijn lichaam te bewonen. Wat ik merkte is dat er direct allerlei afweermechanismen actief werden of al actief zijn waar ik mij dan bewust van word:

  • Ik geloof dat ik moet schreeuwen.
  • Ik geloof dat ik dingen moet slopen om de energiebal in beweging te krijgen.
  • Ik geloof dat ik mijzelf helemaal moet laten gaan om de energiebal in beweging te krijgen.
  • Ik geloof dat ik de energiebal in mijn buik fysiek moet uiten in de vorm van slaan en/of schoppen.
  • Ik geloof dat er wat nodig is om de energiebal in mijn buik te voelen.
  • Ik geloof dat de energiebal er op een bepaalde manier uit moet komen.
  • Ik geloof dat ik weet hoe de energiebal eruit moet komen.
  • Ik geloof dat ik weet wat de energiebal is: boosheid → kan ik onmogelijk weten.
  • Ik geloof dat ik een bokszak nodig heb om in contact met mijn vermeende boosheid te komen.
  • Ik geloof dat ik de vermeende boosheid om moet zetten in slopen → energie moet ‘naar buiten’ via fysieke handelingen.

Allemaal pogingen van het ego/het denken om controle over iets te houden wat niet te controleren, weten, begrijpen, snappen en verklaren is. Allemaal uitingen van het afweermechanisme ‘valse hoop’. Het ego/het denken wil constant ‘iets doen’ om de energiebal onder controle te houden, waardoor de energiebal natuurlijk nooit in beweging zal komen. De enige manier om de energiebal in beweging te krijgen is ‘niet-doen’.

Ik ben doodsbang voor het emotionele onbekende

De waarheid is dat ik doodsbang ben om in te storten en de emotionele controle te verliezen. Ik ben bang voor het emotionele onbekende; ik probeer er constant grip op te krijgen; ik probeer iets te weten, verklaren, snappen en begrijpen over wat ik voel in mijn buik (een harde energiebal), maar ik weet niets en ik kan het ook niets weten. Ik zal de energiebal moeten toelaten en dat durf ik gewoon niet. Ik ben doodsbang voor wat er komen gaat, ondanks dat ik twee positieve ervaringen heb gehad met het loslaten van gevangen levensenergie. Toch ben ik doodsbang voor wat er komen gaat, maar waarvoor dan eigenlijk? Ik ga morgen kijken naar de afweermechanismen die ik hierboven heb opgeschreven en eens onderzoeken waar ik nou precies bang voor ben. Bang om in te storten en de emotionele controle te verliezen is ook zo vaag 🙂

Toen ik bezig was met het energetisch innemen van mijn woonkamer en contact probeerde te maken met de energiebal in mijn buik, werd ik achtereenvolgens willekeurig getrakteerd op de volgende drie nummers uit mijn Spotify-lijst:

  1. Going inside – John Frusciante
  2. Fearless – Pink Floyd
  3. Do I wanna know? – Arctic Monkeys

Fenomenaal hoe het Geheel via muziek ‘communiceert’, mij aanwijzingen geeft en met mij ‘speelt’. Magisch. ~ lzv