22:30 – Ik merk dat ik voortdurend verklaringen zoek en redenen probeer te vinden voor waarom ik zo elkaar zit zoals ik zit en waarom ik ben wie ik ben. Ik heb nog steeds hoge verwachtingen van mijzelf en ik leg mijzelf nog steeds veel druk op. Eerder probeerde ik met ‘valse hoop’-gedrag deze zelfopgelegde waanzin waar te maken, maar nu ik daar grotendeels mee ben gestopt zit ik met een ‘probleem’.
Aan de ene kant heb ik nog steeds de overtuigingen (= voorwaarden en vereisten) van wat ik allemaal zou moeten kunnen om een goed persoon te zijn, en aan de andere kant ervaar ik ook dat ik die verwachtingen richting anderen (en dus mijzelf) niet waar kan maken → daar voel ik mij schuldig en kut over. Ik probeer dus verklaringen en redenen te verzinnen waarom ik niet aan de voorwaarden en vereisten van het systeem en de maatschappij kan voldoen op een manier dat ik er toch nog stiekem bij hoor (zodat ik geaccepteerd word), haha.
Door naar verklaringen en redenen te blijven zoeken geloof ik dat ik meer zou moeten kunnen én anders zou moeten zijn dan wie ik in werkelijkheid ben → ik geloof dat ‘er iets mis is met mij’ en dat daar een goede reden voor is. Zoeken naar redenen en verklaringen = geloven dat ik aan mijn eigen torenhoge verwachtingen zou moeten voldoen = geloven dat ‘er iets mis is met mij’ = ‘mijzelf’ als het Geheel afwijzen. Kortom, door te blijven zoeken naar verklaringen en redenen houd ik mijn ‘primaire afweer’-overtuiging ‘er is iets mis met mij’ – en dus mijn lijden – in stand. Gewoon mee stoppen dus 🙂 ~ lzv
Ik geef mijn ego de schuld van dingen → Valse macht. Het is zoeken naar een oorzaak, een reden die er niet is.
“ik moet mijzelf accepteren” → is Valse Hoop.
Mijn ego kan mijzelf niet accepteren, dat is zijn aard; oordelen.
Maar dat is niet wie ik ben, dat is niet wie ik moet accepteren, hahaha.
Hij kan alleen afwijzen.
Ik wijs mijn ego af. Dat is weer het ego wat over zichzelf oordeelt.
Ik ben beide niet
Ik geef het ego o.a. de schuld van de PA overtuiging ‘er is iets mis met mij’ en het daaruit voortkomende lijden –> door te zoeken naar verklaringen, oorzaken en vingerwijzen blijf ik geloven in én vasthouden aan de PA overtuiging dat ‘er iets mis is met mij’. Schuld geven = VM, verklaringen en oorzaken zoeken = VH. In beide gevallen blijf ik vasthouden aan PA overtuiging ‘er is iets mis met mij’ = ego.
Ik moet mijzelf accepteren = onmogelijk. Zolang ik blijf streven naar zelfacceptatie zal ik automatisch afwijzing hiernu creëren en het in stand houden. Ik kan mijzelf pas werkelijk accepteren als ik ophoud ernaar te streven/het op te leggen aan mijzelf. Streven naar zelfacceptatie vanuit zelfafwijzing is onmogelijk = VH = ego.
Ik moet mijzelf accepteren = het ego moet zichzelf accepteren = onmogelijk, omdat – zoals je zegt – zijn aard is oordelen, afwijzen en problemen creëren.
Het ego voorziet zichzelf voortdurend van nieuwe energie en houdt zichzelf in leven door:
– Naar dingen te streven = VH en bevestiging PA (denken nodig te hebben met goed gevoel als beloning).
– Zichzelf dingen op te leggen, te dwingen en te moeten = VH en bevestiging PA (houd daarmee het zelfbeeld, eigenwaarde en identiteit in stand).
– Dingen af te wijzen cq te accepteren = identiteit (beiden zijn twee kanten van dezelfde medaille en worden op verschillende momenten in het Leven ervaren) –> iets accepteren als ego (vanuit angst) betekent automatisch het tegendeel creëren en in stand houden en vice versa = vicieuze cirkel en oneindig verhaal.
– Een deel van het ego valt een ander deel van het ego aan (het lijkt alsof dat iets met ‘mij’ als het Geheel te maken heeft, maar het verschijnt slechts in ‘mij’ als Bewustzijn).
Kortom, het ego vecht continue met zichzelf en verschijnt in ‘mij’ als Bewustzijn. Het is als een oplaaiend vuurtje dat voor mijn ogen afspeelt, maar niets met ‘mij’ als het Geheel of Bewustzijn te maken heeft.
Het ego vecht met zichzelf.
Het ego biedt weerstand aan zichzelf.
Het ego geeft de schuld aan zichzelf.
Het ego veracht zichzelf.
Het ego veroordeelt zichzelf.
Het ego is trots op zichzelf.
Het ego haat zichzelf.
Het ego houdt van zichzelf.
Het ego wil zichzelf verbeteren.
Het ego wil niet meer ongelukkig zijn
Het ego wil gelukkig zijn.
Etc.
En het heeft allemaal niets met ‘mij’ te maken, haha.
Het ego moet zelf inzien a) dat zijn bestaan alleen maar resulteert in pijn, lijden en ongelukkig zijn en b) zelf de beslissing (telkens) maken om zichzelf op te offeren voor ‘The Greater Good’.
Conclusie: het ego kan heel nobel en dienstbaar zijn als het wil 🙂
Heel goed , je wilde maar de aard van de schorpioen veranderen, nu heb je hem door ????
Het ego moet inzien -> valse hoop
zelf beslissen om… -> valse hoop
Dieper, tijd om dieper te gaan ! hehe
https://www.hetgeheimvanverlichtzijn.org/archieven/category/dagboek-8
Haha, klopt en ik vergat toch nog regelmatig dat ik de schorpioen zelf was 🙂
Ook was ik in de veronderstelling dat VM, VH en OvB alleen ‘buiten mij’ van toepassing konden zijn., terwijl er natuurlijk wezenlijk geen verschil is tussen ‘binnen’ en ‘buiten’ (immers alles is één).
Ik word boos op mijn buurman = VM, maar ik word natuurlijk boos op mijn projectie van de buurman: het idee dat ik heb van/over mijn buurman.
Hetzelfde geldt voor het ego. Ik heb een negatief beeld van/over het ego, dus geef ik het ego telkens de schuld van dingen alsof het de oorzaak is van alle ellende (terwijl ik het gewoon zelf doe, omdat ik het ego ben). Wat dat betreft is het echt hilarisch om het ego als een andere entiteit te zien dan ikzelf –> dat kan helemaal niet, haha.
Dus VM, VH en OvB zijn zowel ‘binnen’ als ‘buiten’ van toepassing –> de werking en het effect ervan zijn exact hetzelfde. En ik realiseer me nu pas hoeveel VM en VH ik van ‘binnen’ toepas. Oeps 🙂
Thanks