17:30 – Ik ben gewoon bang om er niet meer te zijn, om mijzelf niet meer waar te nemen, om mijzelf los te laten, dus ga ik erover nadenken en het beredeneren, en het proberen te verklaren → ik (het ego) houdt zichzelf hiermee in stand, omdat het weet dat het anders afsterft, dat het anders dood gaat, dat er niets meer van hem overblijft. De lichamelijke spanning is een schijnzekerheid en een schijnveiligheid t.o.v. het onbekende, het ‘niets’ en de angst om dood te gaan, de angst om er niet meer te zijn.
Non-dualiteit is leuk om mee te spelen als concept, maar als realiteit heftig, intens en regelmatig pijnlijk om mee te dealen. Ondanks dat overtuigingen niets met ‘mij’ te maken hebben, doet het regelmatig verdomd veel pijn om ze los te laten. Het onbekende jaagt me de stuipen op het lijf, en dat voel ik ook lichamelijk heel intensief, ondanks dat ik mij rationeel bewust ben dat er geen enkele reden is dat het onbekende ‘slechter’ zou zijn dan de staat waar ik me nu in begeef. Sterker nog, de kans is groter dat het onbekende ‘beter’ is t.o.v. mijn huidige staat waarin ik pijn lijd en kamp met een negatief zelfbeeld en een minderwaardigheidscomplex. Mijzelf zoals ik mijzelf ken loslaten is niet plezierig en fucking heftig, maar wel noodzakelijk. Ik merk dat ik gewoon niet anders kan; ik word als het ware ‘gedwongen’. ~ lzv
https://www.hetgeheimvanverlichtzijn.org/archieven/861
ongelukkig zijn geeft motivatie om te doen
Ik kan niet worden wat ik al ben.
(totaal) Ontspannen is niet iets wat ik doe, het is wat gebeurd als ik niet meer doe.
Ik lig in mijn bed en opeens voel ik het, realiseer ik het. Mijn denken wijst “gewoon gelukkig zijn” nog steeds af. Ik ben nog steeds mijn denken en heb nog steeds de overtuiging → eerst verlichting en dan gelukkig zijn.
Dus ik maak mezelf ongelukkig, ben ik overtuigd dat ik niet gelukkig ben, want dan heb ik de juiste motivatie om dingen te doen, te ondernemen, mijzelf te beschermen, de controle houden.
Want ongelukkig zijn (door te blokkeren) is waar ik controle over heb en dat voelt veilig. Over geluk heb ik geen controle , dat is (er) gewoon.
Maar de belangrijkste overtuiging is dat er een reden moet zijn: eerst verlossing → dan gelukkig zijn. Maar het is natuurlijk andersom: wees gelukkig en er is verlossing.
Verlichting bereiken was voor mij een vorm van controle, een idee, een doel om motivatie te behouden, om een doel te hebben, om nuttig te zijn.
Gewoon gelukkig zijn is eng ! Dan is er geen controle, geen motivatie, geen doel. Je bent gewoon, gelukkig.
Je voelt energieën emoties als oorzaak van ongeluk; angst, stress, spanning en je ziet het daarom ook als oorzaak van geluk. Dat moet je gelukkig maken. Maar het is slechts perceptie van het denken, het is gewoon energie, nog negatief, nog positief.
Het is geen reden, geen oorzaak, waarom je niet gelukkig bent. Het is alleen je overtuiging dat je niet gelukkig bent wat in de weg staat.