13:00 – Gisteravond identificeerde ik mij weer volledig met het ego. Ik zat er weer hopeloos aan vastgeplakt, maar ik snapte niet waar ik mij precies mee identificeerde. Mijn geest was namelijk rustig; er waren geen gedachten, geen stemmen, geen woorden, geen beelden, helemaal niets. Dus wat was het dan vroeg ik mij af? Ik heb een meditatie en ademhalingsoefeningen gedaan, maar dat mocht niet baten. Totdat vanochtend eindelijk het kwartje viel: ik identificeerde mij weer met de waarnemende controleur: de ultieme personificatie van het ego.
Ik heb altijd geprobeerd om met het denken oplossingen te vinden voor de problemen die ik in het dagelijks leven tegenkwam. Ik heb een erg levendige en inventieve geest, dus bedacht ik steeds nieuwe oplossingen om met lastige en moeilijke situaties in het Leven om te gaan. In werkelijkheid deed ik steeds meer afstand van ‘mijzelf’ als wezen en creëerde ik stap voor stap een innerlijk veelkoppig monster die steeds meer bepaalde in mijn leven. Ik ben gaandeweg de macht over ‘mijzelf’ en het veelkoppige monster (het ego) helemaal kwijtgeraakt.
‘Oplossingen’ van het denken hebben altijd een prijs
De ‘oplossingen’ die het denken en het ego aanreikten werken misschien tijdelijk en op korte termijn, maar ik moest altijd een prijs betalen. En die is hoog. Telkens wanneer ik iets op probeerde te lossen deed ik een stukje afstand van ‘mijzelf’. Ik gaf iets van ‘mijzelf’ op in ruil voor schijnzekerheid en schijnveiligheid en het vermijden van moeilijke en lastige situaties. In werkelijkheid groef ik langzaam mijn eigen graf. Eigenlijk was ik al klaar om te sterven, omdat mijn leven tot een twee jaar geleden simpelweg uitzichtloos was. Het had geen zin meer voor mij, omdat ik voortdurend lichamelijke spanning, stress, pijn en lijden ervoer en totaal niet gelukkig was. Wonder boven wonder en met wat hulp van Edwin heb ik mij de afgelopen maanden ontdaan van een aantal diepgewortelde overtuigingen en samenhangende gedragspatronen. Ik heb weer ruimte om te ademen 🙂
Naast de prijs die ik telkens moest betalen voor een zogenaamde ‘oplossing’, bleek de ‘oplossing’ nooit effectief te zijn en altijd meer nieuwe problemen te creëren. Dat wist ik toentertijd nog niet en ik probeerde nieuwe problemen dan ook telkens weer met het denken op te lossen. Hiervoor moest ik uiteraard weer een prijs voor betalen en creëerde bovendien weer nieuwe problemen. Het gevolg was dat ik ‘mijzelf’ en het Leven steeds meer afwees en ik op een gegeven moment één grote energetische blokkade was die voortdurend weerstand bood tegen alles en iedereen. Ik was voortdurend in gevecht met ‘mijzelf’ en het Leven terwijl ik niets actiefs deed; ik identificeerde mijzelf voortdurend met het veelkoppige monster (het ego) in mijzelf die ik in de loop van 25-30 jaar zelf had gecreëerd.
Alles en iedereen wordt waargenomen en gecontroleerd
De waarnemende controleur is één van mijn laatste ‘oplossingen’ die ik 15-20 jaar geleden bedacht had en symboliseert voor mij de tekening van mijn eigen doodvonnis. Vanuit een diepe minderwaardigheid en extreme angst om te falen was dit de ‘oplossing’ zodat ik nooit meer iets fout zou kunnen doen en nooit meer zou kunnen falen. Het is dat deel van het ego dat vanuit ‘de positie van de waarnemer’ alles en iedereen waarneemt en controleert. Het smerige is dat het lijkt alsof ik mij niet identificeer met het ego en ‘neutraal’ vanuit/als Bewustzijn waarneem, maar niets is minder waar. Op het moment dat ik mij identificeer met de waarnemende controleur zit ik helemaal in mijn hoofd en ervaar ik enorm veel lichamelijke spanning en pijn in mijn hara centrum (buik). Bovendien ben ik extreem gefocust en gefixeerd op mijn binnen- en buitenwereld. Alles en iedereen wordt waargenomen, beoordeelt, veroordeeld en indien nodig wordt er actie ondernomen. Alles en iedereen wordt onder controle gehouden zodat er niks fout kan gaan → zodat ik niks fout kan doen en niet kan falen.
- Ik probeer gedachten, woorden, stemmen en beelden die in Bewustzijn verschijnen te controleren.
- Ik probeer emoties, gevoelens en lichamelijke spanningen die ik ervaar te controleren → ik probeer te controleren hoe ik mij voel.
- Ik probeer mijn huishouden te controleren → ziet alles er netjes, opgeruimd en schoon uit?
- Ik probeer continue rekening te houden met andere mensen en mijn poezen → zijn hun behoeften bevredigd?
- Ik probeer voortdurend te controleren wat ik aan het doen ben en wat ik nog moet doen.
- En het belangrijkste van allemaal: ik probeer het ego zelf te controleren → ik probeer mij van alle gedragingen vanuit afweer hyperbewust te zijn en indien nodig direct een halt toe te roepen.
Ik probeer het ego zelf te controleren, maar dat is echt zinloos. Het is namelijk het ego dat het ego probeert te controleren ironisch genoeg. Zolang ik het ego blijf controleren zal ik nooit mijn gehechtheid eraan kunnen loslaten. Eerder schreef ik al dat het ego niet het probleem is; het is mijn gehechtheid aan het ego dat hiernu voor problemen zorgt. Ik dien vanuit ontspanning en vertrouwen in ‘mijzelf’ en het Leven mijn gehechtheid aan het ego los te laten. Ik dien erop te vertrouwen dat ik vanuit ontspanning mij voldoende bewust ben van eventuele gedragingen vanuit angst en afweer zodat ik deze een halt toe kan roepen. Een gespannen en gecontroleerde houding leidt namelijk tot niets. ~ lzv