12:00 – Identificatie dient alleen datgene wat zich identificeert met ‘iets anders’, dat wat identiteit ontleent aan de identificatie → het ego. Alleen het ego kan zichzelf ergens mee identificeren en alleen het ego heeft baat bij identificatie met een gedachte, woord, stem, commentaar, mentaal beeld en/of plaatje. Identificatie heeft niets met ‘mij’ als het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn te maken. Het staat er totaal los van.
Alle neigingen, drangen, gedachten, woorden, stemmen, commentaar, mentale beelden en/of plaatjes die in ‘mij’ verschijnen hebben niets met ‘mij’ te maken. ‘Ik’ hoef er niets mee te doen; ‘ik’ hoef me er niet tegen te verzetten en ‘ik’ hoef mij er niet aan vast te klampen → ‘ik’ hoef er gewoon niets mee. Zelfs de gedachte ‘ik identificeer mij met het ego’ hoef ‘ik’ niets mee omdat het woord ‘ik’ in de gedachte niet slaat op ‘mij’ als het Geheel, maar verwijst naar het ego-ik.
Het gebruik van het woord ‘ik’ is verwarrend
De verwarring die er voor ‘mij’ bestaat is dat een gedachte met ‘ik identificeer mij met het ego’ lijkt te wijzen naar ‘ik’ als het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn, maar dat doet het niet. De ‘ik’ die in mijn gedachten voorkomt wijst naar het ego-ik. En het ego-ik heeft niets met ‘mij’ te maken. Ik geloof dat ik ik ben, maar dat ben ik dus niet, haha. Het lastige is dat ik in contact met anderen (spreektaal), maar ook in de teksten die ik schrijf het woordje ‘ik’ dien te gebruiken om ‘mijzelf’ tot uitdrukking te brengen, terwijl het dus nooit de lading en betekenis dekt die ‘ik’ het mee wil geven. Heel verwarrend allemaal, haha.
Dus als ik zeg dat ik mij ergens mee identificeer, dan geloof ik dat ik het ego ben → dan is het ego dus aan het woord. Anders gezegd, het ego gelooft dat het ego het ego is. Het ego denkt, praat, schrijft, doet, eet, huilt, lacht, etc. terwijl dat niets met ‘mij’ als het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn te maken heeft.
Als het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn zich nergens mee kan identificeren, dan hoef ‘ik’ alles wat binnen Bewustzijn verschijnt alleen maar waar te nemen en te aanschouwen. Dat wat verschijnt binnen Bewustzijn heeft niets met ‘mij’ als het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn te maken.
Het is het ego dat moet besluiten om zelfmoord te plegen
De uitspraak ‘ik geloof dat ik het ego ben’ is zeer misleidend. Het ego gelooft namelijk dat het ego het ego is. En het ego verschijnt binnen Bewustzijn. De uitspraak lijkt te wijzen naar ‘mij’ als het Geheel die gelooft dat het Geheel het ego is, maar dat is onjuist. Het Geheel kan zich nergens mee identificeren en kan de facto niets. Het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn kan alleen zichzelf waarnemen – verder niets.
Het is dus het ego dat zich bewust moet worden dat het niet werkelijk bestaat en dus ook geen bestaansrecht heeft. Het is het ego dat zich bewust moet worden dat het een tijdelijke energetische dans is binnen Bewustzijn. Het is het ego dat moet besluiten om zich niet meer actief te identificeren met zichzelf. Het is het ego dat zichzelf verder dient te ontmantelen via zelfonderzoek (lees: ego-onderzoek) en het doorzien en loslaten van zichzelf. Het is het ego dat zich moet realiseren dat wat het ook probeert en doet nooit enige zin en betekenis heeft óf kan hebben, en dat alles wat het probeert en doet averechts werkt. Het is dus het ego dat moet besluiten om zelfmoord te plegen om daarmee het Geheel, het Ene Ding of Bewustzijn te ‘dienen’. ~ lzv