Wandelen met mijn tante na een confronterende e-mail richting mijn oom - GEARCHIVEERD

Leestijd: 2 minuten

10:00 – Vandaag is een spannende dag voor mij omdat ik mijn tante na meer dan een jaar weer ga zien. In april van dit jaar heb ik mijn oom – en haar in CC – een open e-mail gestuurd over hoe ik mijn jeugd bij hem/hen heb ervaren. In de e-mail schrijf ik dat ik mij als kind nooit veilig bij hem heb gevoeld. Sterker nog, dat ik zijn ‘grappige’ opmerkingen, verhalen en houding naar mij als kind als onveilig, grillig en niet-liefdevol heb ervaren waartegen ik mij heb moeten beschermen. Dit uitte zich in het fysiek vermijden van mijn oom, maar ook in het opwerpen van interne ‘schilden’ en bewust afstand houden als er dan toch contact was (waar ik niet onderuit kon).

Het is tijd om zelf wel open, kwetsbaar en liefdevol te zijn

Ik realiseerde mij dat een e-mail wellicht niet de meest handige en open manier was om mijzelf richting mijn oom te uiten. Dus ik belde hem in de week die daarop volgende op om de e-mail te bespreken, maar hij reageerde direct dat “ik nooit meer voor zulke gekke dingen moet bellen” en hing gelijk de telefoon op. Dat was dat dus, haha. Aan de andere kant heb ik altijd wel iets speciaals met mijn tante gehad, ook al kon ook zij – net zoals mijn moeder in mijn jeugd – vrij streng, hard en oordelend zijn. Ze komen namelijk uit hetzelfde gezin. Dus een maand geleden heb ik besloten om contact met haar op te nemen en haar uit te nodigen voor een wandeling. Ik heb altijd gezegd dat ik onze familie bijeenkomsten als niet-open, niet-kwetsbaar en niet-liefdevol heb ervaren, maar als ik mijzelf verschuil achter een e-mail, dan doe ik exact en precies hetzelfde, haha. Tijd om dingen uit te praten, recht te zetten vandaag en mijzelf én haar te vergeven voor wat er is gebeurd. Ik zou dit ook graag willen met mijn oom, al is het maar om mijn eigen angst richting hem te overwinnen, omdat ik altijd bang voor hem ben geweest. Eerst maar eens kijken hoe vandaag verloopt… ~ lzv