10:00 – Ik geloof dat als ik ‘Verlichting’ heb bereikt, dat ik dan werkelijk ‘mijzelf’ ben, dat ik dan 100% ‘mijzelf’ ben, dat ik dan 100% accepteer wie ik werkelijk ben. ‘Verlichting’ is mijn uitweg uit een leven vol pijn en lijden. Ik streef ‘Verlichting’ na om altijd gelukkig te (kunnen) zijn en zonder problemen te (kunnen) leven. Kan ik zeker weten dat als ik ‘Verlicht’ ben, dat ik dan altijd gelukkig ben? En dat ik geen problemen meer zal ervaren? Nee, dat ik kan nooit zeker weten omdat het aannames (lees: overtuigingen) zijn afkomstig uit boeken en video’s van andere ‘Verlichten’ en mijn eigen onware conclusie is op basis van de theorie van ‘Verlichting’ en non-dualiteit. Het is dus een aanname dat ik altijd gelukkig ben en een leven leidt zonder problemen wanneer ik ‘Verlichting’ heb bereikt. Ik kan dus nooit zeker weten dat:
- Als ik ‘Verlicht’ ben, dan ben ik altijd gelukkig.
- Als ik ‘Verlicht’ ben, dan heb ik geen problemen meer.
Ik houd mij vast aan deze twee aannames ondanks dat het pure verzinsels van mijzelf zijn en ik het nooit vooraf zeker kan weten. Ik heb zelf gewoon een beeld van/bij ‘Verlichting’ gecreëerd, een mooi idee waar ik naar kan streven dat hoop geeft om mijn werkelijkheid vol pijn en lijden te kunnen ontvluchten. Het is een waanidee omdat het niet bestaat, nergens niet. Ik houd mijzelf voor de gek 🙂
Het bereiken van ‘Verlichting’ staat voor mij (lees: het ego) gelijk aan het bereiken van het paradijs – een ‘hemel op aarde’-variant. Echter, zolang ik hierin blijf geloven en eraan vast blijf houden zal ik nooit ‘Verlichting’ kunnen bereiken, want het is en blijft een onware overtuiging.
Het bereiken van ‘Verlichting’ als voorwaarde om hiernu gelukkig te (kunnen) zijn
Ik ben dus continue op weg naar een staat – weg van ‘hier’ naar ‘daar’ – waarin ik geloof dat ik dan wel gelukkig ben en geen problemen meer heb. Ik blijf ernaar streven, ik blijf ernaar handelen, ik blijf keihard knokken om ‘het’ te bereiken.
Ik projecteer mijn idee/beeld de toekomst in en ik stel ‘Verlichting’ als voorwaarde om gelukkig te (kunnen) zijn en geen problemen meer te (hoeven) ervaren. Het is een verzonnen oorzakelijk verband dat ik de toekomst in projecteer, en waar ik hiernu onware conclusies uittrek en vervolgens verbindt aan mijzelf. Zo ongeveer:
Als ik ‘Verlichting’ heb bereikt, dan ben ik (altijd) gelukkig en heb ik geen problemen (meer) → ik ben hiernu niet ‘Verlicht’, dus ik ben hiernu niet gelukkig en ik heb problemen. Ik stel aan mijzelf de voorwaarde van het bereiken van ‘Verlichting’ om hiernu gelukkig te (kunnen) zijn en geen problemen (meer) te ervaren.
Zolang ik blijf geloven dat ik alleen gelukkig kan zijn als ik ‘Verlichting’ heb bereikt, dat ik alleen geen problemen kan ervaren als ik ‘Verlichting’ heb bereikt, blijf ik ‘mijzelf’ hiernu afwijzen en de ervaring van problemen en niet-gelukkig zijn creëren. Ik blijf ‘mijzelf’ afwijzen, voorwaarden stellen en veroordelen dat ik pas gelukkig kan zijn als ik ‘Verlichting’ heb bereikt. Pas als ik ‘mijzelf’ 100% accepteer, dan heb ik geen problemen meer en kan ik een probleemloos leven leiden is mijn redenering. Dit slaat natuurlijk nergens op, omdat hieruit volgt dat ik hiernu niet gelukkig kan zijn voor kortere of langere momenten en dat ik hiernu geen problemen kan ervaren voor kortere of langere tijd.
Conclusie
Zolang ik naar ‘Verlichting’ blijf streven, blijf ik ‘mijzelf’ hiernu afwijzen en blijf ik naar ‘mijzelf’ communiceren dat ik ergens aan moet voldoen om hiernu gelukkig te (kunnen) zijn en geen problemen (meer) te hoeven ervaren. Onzin.
Zolang ik de voorwaarden en eisen die ik ‘mijzelf’ stel blijf geloven, kan ik nooit ‘Verlichting’ bereiken en zal ik nooit ‘mijzelf’ 100% (kunnen) accepteren. Het streven naar en vasthouden aan het idee van ‘Verlichting’ is een controlemechanisme van het ego en pijnlijke vorm van zelfafwijzing en zelfveroordeling. ~ lzv