22:00 – Vorige week dinsdag ben ik met mijn poes ‘Softie’ – leuke naam hè, haha – naar de dierenarts geweest. Na een eerste diagnose en een bloedonderzoek kon ze niet vaststellen wat de oorzaak van haar slechte adem en het vele drinken van water was. De dierenarts nodigde me uit om een week later – vandaag dus – Softie te brengen voor een bloeddrukmeting. Ik heb Softie vanochtend afgegeven en ik merkte gedurende de dag dat ik niet lekker in mijn vel zat en dat ik Softie erg miste hier in huis. Het klopte gewoon niet dat ze niet hier bij mij in huis was, al wist ik dat ze in goede handen was. Dit was voor mij een nieuwe ervaring; ik heb een dier nog nooit zo erg gemist als vandaag. Aan het begin van deze avond heb ik Softie weer opgehaald en de dierenarts vertelde mij dat haar bloeddruk en longen prima in orde zijn. Maar wat de oorzaak is van haar slechte adem en het vele drinken weet ik nog steeds niet 🙂
‘Ik wil slapen, want dan voel ik geen spanning meer’
Vanochtend lag ik enorm te woelen in mijn bed en zat ik weer vast in een vicieuze cirkelredenatie tijdens het (halve) slapen. Toen ik wakker werd heb ik de overtuigingen die ik dacht direct even opgeschreven:
- ‘Ik moet slapen/in slaap vallen, want dan kan ik ontspannen.’
- ‘Ik wil slapen, want dan voel ik geen spanning meer.’
Tijdens het woelen had ik al last van enorme lichamelijke spanning en ik probeerde mijzelf dus bewust weer in slaap te krijgen, wat natuurlijk averechts werkt en alleen maar voor meer lichamelijke spanning en stress zorgt, haha. Dit zijn duidelijk overtuigingen uit mijn depressieve periode toen ik liever sliep dan dat ik wakker was, omdat ik dan niet hoefde te voelen hoe kut en gespannen ik mij op dat moment voelde. Ik sliep toen liever dan dat ik wakker was; slapen was toen echt een uitvlucht voor mij en een manier om te ontsnappen aan het NU.
Ik heb oordelen over mensen die extreem gezond eten
Tenslotte wil ik wat vertellen over een aantal belangrijk inzichten die ik vandaag heb opgedaan. Ik merkte de afgelopen paar jaar al dat ik flinke oordelen heb over mensen die extreem gezond eten en – bij wijze van speken – alleen maar met voeding, superfoods, gezondheid en hun lichaam bezig zijn. Ik vond het allemaal biologische, veganistische, ayurvedische, etc. onzin, en dat terwijl ik mij er een paar jaar geleden ook helemaal in heb verdiept en ernaar heb geleefd. Dat was ook tijdens één van mijn slechtere periodes in mijn leven, en achteraf gezien was mijn verdieping in voeding ook een uitvlucht en wanhoopspoging om mij beter te voelen, tevergeefs helaas. Ik liep toen nog rond met een extreem zwaar pijnlichaam die mijn hele leven beheerste en zuur maakte.
In ieder geval werden mijn oordelen over gezonde voeding, superfoods, biologisch eten, etc. de afgelopen dagen flink naar mij terug gereflecteerd. Na een kort onderzoekje vandaag kwam ik tot de volgende inzichten:
- Op basis van mijn eigen ervaringen van een aantal jaar geleden had ik de conclusie getrokken dat ik mij toen niet beter voelde door mij veel bezig te houden met gezonde voeding. Ik had toen de conclusie getrokken dat continue bezig zijn met gezonde voeding een afleidingsmanoeuvre van het ego is, en dat het mijn werkelijke problemen niet oploste – je kunt het ook symptoombestrijding noemen. Deze conclusie die ik toentertijd heb getrokken vind ik nu erg zwart-wit en ongenuanceerd.
- Ik ben erachter gekomen dat ik mijn oordelen over extreem gezonde voeding als excuus heb gebruikt om zelf ‘slecht’ te blijven eten. Met ‘slecht’ eten bedoel ik met name het blijven consumeren van suikers op momenten dat ik mij emotioneel niet goed voelde – zo van: ‘het maakt toch niet uit wat ik eet’. Door suikers te consumeren kon ik een goed gevoel creëren en mijn emotionele problemen – en hoe ik mij daadwerkelijk voelde – uit de weg gaan.
- Ik ben ook tot de conclusie gekomen dat ik het bij sommige mensen wel goed zie dat ze verslaafd zijn aan een extreem gezonde levensstijl om zodoende hun werkelijke problemen uit de weg te gaan. Natuurlijk bestaat er altijd het risico van projectie, maar ik blijf erbij dat ik hier toch wel een scherp waarnemingsvermogen voor heb ontwikkeld. Voeding is – net zoals sporten – een makkelijke en logische uitvlucht om ongezien verslaafd aan te raken – niemand die het op zal merken of er iets van zal zeggen.
Ik wil dit bericht graag afsluiten met mijn subjectieve mening dat gezond eten wel degelijk bijdraagt aan een beter welzijn en welbevinden – zo heb ik dat tenminste ervaren de laatste twee dagen. Ik ben gisteren gestopt met mijn laatste suikerverslavingen van chocolade en drop en ik ben na een paar jaar weer begonnen met het slikken van chlorella pillen. Ik sta verstelt wat voor energieboost ik de afgelopen 24 uur heb ervaren. Geweldig! ~ lzv