10:30 – Vannacht heb ik gedroomd dat mijn moeder naast mij werd vermoord. “We zitten met z’n tweeën naast elkaar in een bus naar Amsterdam-Zuid. Naast ons, in de andere rij, zitten twee donkere jongens waarvan er eentje rasta’s heeft. Mijn moeder die geeft op een gegeven moment vrij lomp commentaar op hun luidruchtigheid en geschreeuw in de bus. Voordat ik aan mijn moeder kan vertellen dat ze dat ook op een andere, zachtere manier duidelijk kan maken, laat de jongen met rasta’s zijn pistool zien die hij achter zijn broekriem draagt. Ik denk dat hij indruk wil maken en mijn moeder wil waarschuwen om op te houden met haar ‘gezeik’, maar hij pak direct het pistool en richt het precies op de keel van mijn moeder en schiet. De kogel gaat dwars door haar keel heen en lijkt een hoofdslagader te hebben geraakt. Ze bloed binnen een paar seconden naast mij dood in de bus.” Op dat moment schrik ik wakker, maar was mij nog wel enigszins bewust dat ik rustig en kalm bleef in een verwoede poging haar te helpen en redden.
Wat de droom betekent? Geen idee. De nacht ervoor had ik ook een nachtmerrie waarin ik terug was bij de spirituele organisatie waar ik begin augustus ben weggegaan. In de droom was ik heftig – zo niet vurig – in gesprek met én aan het schreeuwen tegen de spirituele leraar die aan het hoofd van de organisatie staat. Ik weet niet of ik aan het vechten was voor mijn leven of dat hij en zijn ‘volgelingen’ mij weer afhankelijk van hun probeerden te maken. Eigenlijk zijn dat twee kanten van dezelfde medaille vind ik 🙂
Hoe dan ook, het is opvallend dat ik twee nachtmerries in twee nachten heb gehad, omdat ik de afgelopen twintig jaar eigenlijk weinig tot geen nachtmerries heb gehad. Er lijkt toch wel wat gaande te zijn in mijn onderbewuste en onbewuste. Ik geloof zelf dat beweging en verandering goed is, omdat het immers wezenlijke onderdelen van het Leven zijn. Ik ben dan ook benieuwd wat er verder volgt.
Ik blijf mij slecht voelen, maar ik lijk ook niet ziek te worden
De lichte druk en pijn aan mijn ballen en perineum zijn afgenomen – zie dit bericht, maar ik voel me nog steeds niet helemaal lekker. Ik blijf een lichte buikpijn houden en ervaar regelmatig ook druk en pijn in mijn hoofd. Het voelt alsof ik net een paar dagen zware griep heb gehad en dat ik in mijn laatste twee hersteldagen zit ofzo. Het gekke is dat ik niet echt ziek ben geweest – het lijkt zich niet door te zetten, maar dat druk en pijntjes ook niet vanzelf verdwijnen.
Ik merk wel dat ik meer in ‘de persoon’ zit en nog steeds innerlijke weerstand ervaar om mij helemaal over te geven aan hoe (slecht) ik mij voel. Ik zie het dan ook maar als een uitnodiging om ‘Dat Wat Is’ liefdevol te omarmen en te (door)voelen. Het zou overigens kunnen dat er een onbewuste identificatie aan ten grondslag ligt, maar deze is dan wel heel subtiel en niet zo nadrukkelijk aanwezig – in de vorm van heftige lichamelijke spanning – zoals ik tot nu toe gewend ben. ~ lzv
De kern van het ego is “angst voor de dood”, dus wat dat betreft. Persoonlijk denk ik niet dat dromen enig betekenis hebben, maar gewoon een uiting zijn van je ego denk patronen.
Maar ik wilde ff zeggen dat het heel goed is dat je dit gewoon voelt en accepteert. Dit is nou precies waarom het niemand lukt. Iedereen is maar op zoek naar een goed gevoel, mooie geweldige ervaring etc. Wat voor ideeën ze ook hebben. Dit is waarom Mckenna zijn boeken schreef om alle onzin erover te ontkrachten.
Dit is nog steeds de grootste valkuil. (wat we maanden geleden hebben besproken); ” Accepteren wat is”, gaat om je innerlijke wereld (en dus niet de externe wereld wat de meeste zoekers doen).
Er komen ook fases aan dat het allemaal geweldig is, maar de helft is gewoon zwaar en klote :-). Het enige wat je er aan kan doen, of wat ik eraan deed is gewoon heel gezond leven. Het is een soort ziek zijn op energie niveau, wat wel degelijk je lichaam zwaar belast. Het is letterlijk een aanslag op je lichaam. Hoe langer dit duurde hoe gezonder ik ging leven. Veel mensen voelen zich dan weer beperkt in hun leven. Maar dat zijn alleen maar overtuigingen over hoe dingen zouden moeten zijn.
Of in 1 zin samengevat:
– Je voelt een probleem -> er is geen probleem 🙂
Bedankt Edwin voor de reminder. Het accepteren van mijn binnenwereld en hoe ik mij hiernu voel is misschien wel het belangrijkste inzicht wat ik van je heb geleerd 🙂