Notitie

Het perfecte recept voor het ontstaan van een minderwaardigheidscomplex - GEARCHIVEERD

Leestijd: < 1 minuut

De waarde die het ego van een volwassene gelooft te hebben (lees: de eigenwaarde) wordt o.a. bepaald door de hoeveelheid tijd, liefde, aandacht, empathie, waardering, houden van, intimiteit, zachtheid, genegenheid en lichamelijke aanraking een kind heeft ervaren met én ontvangen van zijn ouders. Minderwaardigheid is het geloof in het idee dat het gedrag van ouders richting een kind iets zegt over wat zijn (eigen)waarde is, of hij goed (genoeg) is, en of er wellicht iets mis is met hem. Een kinderego is volledig egocentrisch en betrekt alles op zichzelf. Een kinderego ziet zichzelf als oorzaak van het gedrag van zijn ouders (gevolg) en concludeert dat het gedrag iets zegt over wie hij is, wat zijn waarde is en of er eventueel iets mis is met hem. Het perfecte recept voor het ontstaan van een minderwaardigheidscomplex. ~ lzv

4 reacties op “Het perfecte recept voor het ontstaan van een minderwaardigheidscomplex - GEARCHIVEERD

  1. Ik ken mensen met goede liefhebbende ondersteunende ouders en toch een flink negatief zelfbeeld hebben. (immers iedereen heeft een negatief zelfbeeld, de mate waarin verschilt alleen)
    Ikzelf ben emotioneel verwaarloosd , hierdoor emotioneel problemen van ondervonden. (geen gevoelens kunnen uiten) , maar heeft geen effect gehad op mijn zelfvertrouwen.
    Ik heb het gedrag van mijn ouders nooit op mijzelf betrokken. Sterker nog. De psychiater van mijn zusje (die een psychose heeft gehad en nog steeds de psychische problemen ervan ondervind) heeft erop gewezen dat we emotioneel verwaarloosd zijn. Dat verklaarde een boel natuurlijk achteraf gezien 🙂
    Dus zowel mijn zusje als ik waren boos op onze ouders. Echter om andere redenen. Waar mijn zusje hun gedrag wel op zichzelf betrok, deed ik dat niet.
    Mijn zusje is nog steeds boos en loopt nog steeds met psychische klachten.
    Ik heb mijn ouders nooit de schuld gegeven van mijn problemen, dat verband legde ik later pas en ik ben niet meer boos op mijn ouders en heb geen klachten meer.

    Maar zoals met alles is het nooit zwart/wit natuurlijk. Als jij als kind leert jezelf te uiten omdat je dat op een gezonde manier hebt geleerd van je ouders wordt het leven een stuk makkelijker. Maar als je ouders je dat niet kunnen leren, kan je dat prima zelf leren op latere leeftijd.
    Ik heb al vroeg voor mijzelf moeten zorgen en zelf alles moeten uitzoeken. Omdat ik genoeg zelfvertrouwen had heeft dit juist goed uitgepakt. Ik was al heel vroeg zelfredzaam en heb alle problemen dan ook goed kunnen aanpakken. Mijn zusje had dat zelfvertrouwen niet en belande in een psychose waar ze nog steeds niet volledig van hersteld is. Wat het verschil verklaard ? Ik weet het niet.

    • Bijzonder dat jij het gedrag van je ouders niet op jezelf hebt betrokken. Op de één of andere manier heb ik wel snel voor die weg gekozen. Waarom? Geen idee. Misschien had dat mijn ouders op 4-jarige leeftijd uit elkaar gingen veel impact? Ik weet het niet. Uiteindelijk is het ook niet belangrijk.

      Ik heb nooit echt zelfvertrouwen gehad. Het zelfvertrouwen was sinds de breuk van mijn ouders al minimaal (zover ik mij kan herinneren). Dat in combinatie met hoogbegaafdheid op het gebied van performale intelligentie (hoe ga je met kennis om en hoe makkelijk los je problemen op) leidde er eigenlijk toe dat ik in de onbewuste veronderstelling was om aan moeilijke en lastige situaties te kunnen ontsnappen/vermijden. Deze strategie volgde ik dan ook (bijna) alleen maar; in werkelijkheid groef ik een alleen maar grotere (val)kuil voor mijzelf.

    • Natuurlijk niet absoluut waar 🙂 Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat de eigenwaarde en het zelfbeeld van een kinderego grotendeels bepaald worden door het gedrag van de ouders richting het kind. Het kinderego – en later dus het ego van een volwassene – is grotendeels een reflectie van de hoeveelheid tijd, liefde, aandacht, empathie, waardering, houden van, intimiteit, zachtheid, genegenheid en lichamelijke aanraking een kind heeft ervaren met én ontvangen van zijn ouders.

      Mocht jij bewijs hebben van ego’s die veel eigenwaarde en een goed zelfbeeld hebben terwijl ze emotioneel en/of fysiek flink verwaarloosd zijn, dan ben ik daar erg benieuwd naar 🙂 Ik ben namelijk van mening dat deze theorie in meer of mindere mate voor iedereen geldt, maar misschien heb ik het mis…

Reacties zijn gesloten.