23:30 – Als kind geloofde ik al dat ik kon ontsnappen aan pijnlijke emoties en gevoelens door deze te onderdrukken, verdringen en blokkeren, zodat ik de pijnlijke emoties en gevoelens niet hoefde te voelen. Als kereltje van zeven of acht jaar was ik mij niet bewust dat ik hiervoor een ontzettend hoge prijs moest betalen door telkens een stukje van ‘mijzelf’ op te geven. Het opgeven van stukjes van ‘mijzelf’ gebeurde in kleine stapjes waardoor het cumulatieve effect door de tijd heen nauwelijks merkbaar was.
Een ander woord voor het opgeven van stukjes van ‘mijzelf’ is zelfafwijzing. Door ‘mijzelf’ als het Geheel of Bewustzijn beetje bij beetje meer af te wijzen creëerde én versterkte ik het ego (lees: zelfdestructieve monster) in mijzelf, waardoor ik (nog) afhankelijker werd van andere mensen om warmte en liefde in mijzelf te ervaren en gelukkig en tevreden te zijn.
Mijn conclusie is dat pijnlijke gevoelens in het Leven niet te vermijden zijn – pijnlijke emoties overigens wel door het ego via zelfonderzoek te ontmantelen. Ik heb elke strategie of truc uitgeprobeerd om pijnlijke gevoelens te vermijden of verdringen, maar de prijs die ik ervoor (op lange termijn) betaal is altijd hoger dan het accepteren en ervaren van tijdelijke pijnlijke gevoelens hiernu. Het ego en het denken willen ons graag doen geloven dat we kunnen ontsnappen aan pijnlijke ervaringen – zoals de beëindiging van een relatie met iemand waar je veel van houdt of het gevoel van afwijzing/niet goed genoeg zijn dat je nog steeds bij je ouders ervaart, maar hoe meer we eraan proberen te ontsnappen, hoe meer we onszelf afwijzen en hoe meer we onszelf afhankelijk maken van andere mensen en/of verslavingen. De enige strategie om pijnlijke gevoelens te vermijden is door jezelf af te wijzen, en dat leidt altijd tot meer (fysieke) pijn en lijden. Er is simpelweg geen ontsnappen aan. Pijnlijke gevoelens zijn onderdeel van het Leven. ~ lzv