09:00 – Ik bedacht me net dat onvoorwaardelijke acceptatie hiernu nooit een trucje kan zijn. De implicatie van onvoorwaardelijke acceptatie hiernu is a) dat ‘ik’ de realiteit hiernu onvoorwaardelijk accepteer of b) dat ik ‘mijzelf’ voor de gek houd en de realiteit blijf proberen te accepteren, terwijl dat niet lukt.
Onvoorwaardelijke acceptatie is een begrip dat erg ‘vervuild’ is geraakt door het gebruik in communicatie tussen mensen. Alsof onvoorwaardelijke acceptatie even iets is ‘wat ik doe’. Wat een grap. Het werkelijk ’toepassen’ van het begrip onvoorwaardelijke acceptatie vraagt alles van mij, omdat ‘ik’ nu net datgene bent dat onvoorwaardelijke acceptatie in de weg staat.
Identificatie met het denken = ik accepteer de realiteit niet
Ik kan de hele dag mantra’s zingen, mijzelf te pleuris mediteren, elke dag veganistisch eten, mijzelf of anderen elke dag healen, de meest compassievolle figuur zijn die er op aarde bestaat, etc. en toch continue de ervaring hebben dat ik de werkelijkheid niet onvoorwaardelijk accepteer. De reden? Ik blijf mij identificeren met het ego (lees: het denken), waardoor ik de realiteit nooit, maar dan ook nooit onvoorwaardelijk zal kunnen accepteren. Het is gewoon onmogelijk en daarmee uitgesloten!
Onvoorwaardelijke acceptatie hiernu = de realiteit onvoorwaardelijk accepteren hiernu = onbewuste identificatie met het denken herkennen en doorzien hiernu = onbewuste identificatie met de ‘doener’ herkennen en doorzien hiernu = onbewuste identificatie met het ‘ik’ herkennen en doorzien hiernu = er is geen probleem meer, yes! Haha. ~ lzv