19:00 – Het is leuk om overtuigingen te onderzoeken en doorzien, maar het ‘echte’ werk begint bij het toepassen van de opgedane inzichten en nieuwe ‘kennis’. Het is natuurlijk fantastisch dat ik mij bewust ben dat hardnekkige overtuigingen uit mijn kindertijd niet-waar zijn. Dat is ronduit geweldig, alleen het toepassen ervan (lees: loslaten van de overtuiging) is echt een heel ander verhaal.
Hoe vervelend een overtuiging ook mag zijn en hoe pijnlijk mijn ervaringen ook waren, de overtuiging en ervaring boden toch iets van zekerheid, veiligheid en bekends, ook al was het schijn, negatief en pijnlijk. Gewoonlijk wordt een identificatie afgedaan als doorn die je uit je voet verwijdert, waarna je vervolgens vrolijk verder loopt. Dit is een metafoor die niet met mijn werkelijkheid overeenkomt en de gang van zaken een beetje te rooskleurig uitbeeldt.
Een identificatie loslaten betekent dat een deel van mij sterft
Een identificatie onderzoeken, doorzien en loslaten is een heftig proces. En spiritueel ontwaken betekent dat ik elke identificatie onderzoek, doorzie en loslaat tot er niets meer over is, totdat alles weg is. Alles. Weg. Is. Mijn ervaring is dat ik een identificatie pas op waarde kan schatten op het moment dat ik bereid ben om hem werkelijk los te laten. Pas dan weet ik waar ik mij al die tijd aan vast heb geklampt. Pas dat weet ik waar ik al die tijd een gevoel van zekerheid en veiligheid (ook al is het schijn) aan heb ontleend. Want wat er voor de identificatie in de plaats komt is niets. Helemaal niets. Leegte. Een gat in mijzelf. Het einde van iets, zonder het begin van iets anders. Niets dus. En precies hier wringt de schoen op dit moment bij mij.
Ik heb ontzettend veel inzichten opgedaan de laatste paar weken, maar ik blijf vechten tegen het loslaten van een aantal identificaties. Ik blijf vechten tegen het onvermijdelijke. Ik blijf het loslaten uitstellen, ook al heeft het geen zin. Waarom? Omdat het gewoon verschrikkelijk is om telkens een deel van mijzelf los te moeten laten en er niets voor in de plaats komt. Omdat het loslaten van elke identificatie voelt alsof ik elke keer vermoord word. En dat niet één keer. Nee, het pad naar ‘Verlichting’ is een proces waarin ik mijzelf wel 1.000 keer vermoord. Wie wil dat nou? ~ lzv