20:30 – Vandaag heb ik een oude vriend (72) weer gezien die ik heb leren kennen via de organisatie die ik een maand geleden heb verlaten. Hij heeft zich een jaar geleden al uit de organisatie teruggetrokken en we zien elkaar zo’n twee keer per jaar om een flinke wandeling te maken en bij te praten.
Wat ik leuk vond om te merken is dat ik hem inmiddels ben ‘gepasseerd’. Natuurlijk is het Leven geen wedstrijdje wie als eerste de finishlijn haalt, dat is echt ego-overtuiging. Ik bedoel meer dat ik zag dat hij nog steeds aan het worstelen is met een thema dat een jaar geleden ook al speelde, namelijk zijn vrouw. Hij vindt al een tijd twee vrouwen leuk en zijn oorspronkelijke vrouw wil exclusiviteit. Prima, dat kan. Wat ik echter merkte is dat hij geen definitieve keuze durft te maken voor een van beide vrouwen, omdat hij – in mijn beleving – zijn huidige vrouw niet in de steek wil laten en geen pijn wil doen. Allemaal ego-onzin natuurlijk. Het is aan zijn huidige vrouw hoe zij reageert op een eventuele scheiding en vertrek. Daar is hij niet verantwoordelijk voor. Zij heeft zelfs gezegd dat hij niet zo egoïstisch moet doen, terwijl dat natuurlijk een dikke projectie is, haha. Echt hilarisch.
Iets totaal weten ≠ ergens bewust van zijn
Een belangrijk kenmerk van een ‘echte’ man is dat hij een keuze durft te maken ongeacht de schijnbare consequenties. Een ‘echte’ man durft te vertrouwen op zichzelf en durft een keuze te maken op basis van zijn ‘inner-weten’. Zo zie ik dat tenminste. En daar ontbreekt het bij hem aan. Wat later bleek is dat hij nog steeds flink last heeft van primaire afweer overtuigingen, ondanks dat hij weet dat ze een illusie zijn. Niet dus. Of je weet dat een overtuiging een illusie is of niet. Zo niet, dan ben je je er alleen bewust van, maar dat is wat anders dan totaal weten. Als je namelijk weet, dan ben je in staat om een vrije keuze te maken en a) anders te handelen in een situatie of b) de situatie niet meer op te zoeken. In zijn geval zou dat betekenen dat hij zijn huidige relatie beëindigt of de andere vrouw helemaal vaarwel zegt.
Natuurlijk is het maken van een keuze soms erg moeilijk en gaat het wellicht gepaard met dikke vette angst, so what? Is dat een probleem? Maakt dat echt wat uit? Nou dan maakt hij de ‘verkeerde’ keuze voor een van beide vrouwen, het maakt geen zak uit. Maar niet kiezen is echt zo slap en niet-mannelijk. Dat heb ik 35 jaar lang gedaan en ik ben dat patroon radicaal aan het veranderen. Fuck die fucking angst. ~ lzv