18:00 – Ik was mij eigenlijk tot nu toe nooit bewust wat de werkelijke reden is waarom ik mij bezighoud met zelfonderzoek, non-dualiteit en de waarheid. Ik kwam altijd op de proppen met een antwoord als ‘werkelijk mijzelf kunnen zijn’ of ‘rust en vrede vinden in mijzelf’. Dat zijn natuurlijk fantastische doelen en wellicht mooie bijproducten van waar ik mee bezig ben, maar de werkelijke reden waarom ik mij met de waarheid inlaat is toch anders dan ik dacht kwam ik net achter. Hierbij deel ik mijn eigen openbaring 🙂
Welk doel heb ik?
Ik heb als doel de waarheid realiseren – een doelloos doel. Ik ben mij ervan bewust dat de realiteit waar ik nu in leef, de werkelijkheid die ik nu ervaar en de persoon die ik nu geloof te zijn niet echt zijn. Ik ben een illusie en ik kan niet langer doen alsof datgene wat ik waar lijk te nemen werkelijk bestaat. De werkelijkheid die ik waarneem is nep, niet echt en daarmee dus een illusie. Ik kan mezelf niet langer voor de gek houden, ik kan niet meer doen alsof. Ik heb meerdere keren een kijkje gehad in de werkelijkheid zoals deze daadwerkelijk is, dan kan ik toch niet langer doen alsof dat wat ik nu ervaar echt is? Hoe moet ik mijzelf nog voor de gek houden? Hoe kan dat überhaupt? Hoe heb ik dat ooit kunnen doen? Geen idee. Echt geen idee.
Waarom streef ik hiernaar?
‘Waarom streef ik hiernaar?’ is niet de juiste vraag, omdat ik niet naar de waarheid verlang. Het zit precies andersom. Ik ben bezig met het realiseren van de waarheid omdat ik niet anders kan, omdat ik niet langer een levende leugen wil zijn. Omdat ik weet dat de werkelijkheid die ik ervaar en de persoon die ik geloof te zijn beiden niet echt zijn, maar een illusie zijn – wel een hele realistische overigens 🙂 Het is dus niet zo dat ik de waarheid realiseren als doel heb, nee, ik kan gewoon niet anders. Ik kan de overtuigingen, ideeën en concepten waar ik in geloof niet langer geloven. Het geloven in overtuigingen waarvan ik mij bewust ben dat ze niet waar zijn is gewoon een kwelling. Zeker als ik gedrag vertoon wat uit zulke overtuigingen voortkomt is een ramp. Ik schaam me er voor als ik gedrag vertoon waarvan ik mij bewust ben dat het niet ‘klopt’ en dus gebaseerd is op angst.
Wat levert het me op?
Van wat ik het gelezen over het realiseren van de waarheid is dit wat het me oplevert: ‘niets’. In ieder geval niet iets wat nog gevat of begrepen kan worden door het denken. “De prijs voor de waarheid is alles, de prijs voor de waarheid is niets”, aldus Jed McKenna. Enerzijds stelt ‘niets’ hier de leegte voor en anderzijds stelt ‘niets’ hier alle illusies (= ‘alles’) voor die ik ervoor op moet geven. Aan de andere kant, mijn eerste 35 jaar van mijn leven waren ronduit kut en daar was ik helemaal klaar mee. Ik had in mijn beleving nog maar twee keuzes: zelfmoord plegen of onthechten van datgene waar ik in geloof. Ik heb voor het laatste gekozen, en ik merk en voel gedurende dit proces dat het de juiste keuze is geweest. Daar ben ik blij om.
Kan ik het überhaupt bereiken?
Ik als ‘persoon’ kan de waarheid niet realiseren, omdat op het moment dat ik het mij realiseer er geen ‘ik’ meer is. Die is gewoonweg verdwenen, doei, haha. Bereiken is een concept van het denken waarbij ‘ik’ ergens heenga binnen een bepaalde context. Maar wat nou als die alle context zelf wegvalt, waar ben ik dan? Overal en nergens. Haha ~ lzv