17:00 – Vandaag heb ik samen met een vriendin een potje Bex Kubb gespeeld. Dit is een houten spel uit Zweden om buiten te spelen, waarbij het de bedoeling is dat je de houten stukken van je tegenstander – de torens en de ridders – en uiteindelijk de koning omver gooit met houten werpstokken van zo’n 30 centimeter lang. De laatste paar weken heb ik alle individuele stukken geschilderd, waarbij ieder houten stuk een eigen design in de kleuren blauw en goud heeft gekregen. Ik ben zeer tevreden over het resultaat, zie deze foto op de archiefpagina.
Sinds mijn tienertijd kon ik al slecht tegen mijn verlies. Om mijn winkansen te vergroten speelde ik eigenlijk altijd vals met Catan, Risk en Monopoly. Bij klaverjassen bestaat die mogelijkheid helaas niet, haha. Met vals spelen ben ik zo’n zeven jaar geleden al gestopt, maar ik merkte vandaag tijdens het Kubben met die vriendin, dat ik het nog steeds ontzettend lastig vind om te verliezen. Ik merkte dat ik gefocust, gespannen en verbeten raakte en dat ik alleen maar slechter ging gooien, wat de frustratie alleen maar weer erger maakte, haha. Het thema ‘winnen en verliezen’ zal ik ook nog onder de loep moeten nemen. Voor nu laat ik het even bij dit gedicht van Walt Whitman waar ik aan moest denken naar aanleiding van mijn frustratie van vandaag:
“Heb jij altijd gehoord dat het goed is
een overwinning te behalen?
Ik beweer dat het ook goed is te verliezen.
Gevechten worden verloren in dezelfde geest
als waarin ze worden gewonnen.”Uit: ‘Lied van mijzelf’ ~ Walt Whitman
~ lzv