17:00 – Gisteren en vandaag heb ik voor de derde keer The Matrix-trilogie bekeken, waarvan ik de betekenis voor mijzelf nog aan het uitwerken ben. Ik bedacht me net hoe bizar het eigenlijk is dat we met z’n allen graag naar avonturenfilms met helden kijken waarin moed, lef, hartstocht, vertrouwen hebben in jezelf, liefde, risico’s nemen, innerlijke kracht, het overwinnen van angsten, etc. een belangrijke rol spelen, maar dat we zulke films nooit vertalen naar ons eigen leven. We kijken naar een avonturenfilm omdat we ons graag identificeren met de rol van de held, maar weigeren structureel die rol in ons eigen leven op ons te nemen, uit angst voor… Tja, voor wat eigenlijk?
Wat ik hier schrijf heeft niets met ‘Verlichting’ te maken, maar alles met jezelf open durven te stellen voor het Leven zoals het zich ontvouwt. Het heeft alles te maken met een persoonlijke wedergeboorte van een ‘volwassen kind’ naar een ‘menselijk volwassene’ die leert vertrouwen op zichzelf, lastige keuzes durft te maken, moeilijke situaties aan durft te gaan, zijn diepste angsten onder ogen durft te komen en zichzelf wil bevrijden als slaaf van het denken en zijn verstikkende emoties. Het heeft alles te maken met kiezen voor het Leven wat een werkelijk avontuur is als je je ervoor open durft te stellen. Ik kies voor het Leven, waar het mij ook brengt en wat het mij ook oplevert. Onvoorwaardelijk. ~ lzv