De relatie tussen een overtuiging, emoties/ gevoelens en een ervaring - GEARCHIVEERD

Leestijd: 2 minuten

11:00 – Mijn werkelijkheid die ik waarneem is een illusie volgens de theorie van de non-dualiteit. Waar ik regelmatig op stuit is de relatie tussen een overtuiging, emoties/gevoelens en een ervaring. Wat hebben ze met elkaar te maken? Hoe houden ze met elkaar verband? Op welke manier ‘bewijzen’ ze elkaar? En hoe houden ze elkaar in stand? Let’s check it out.

Ik was net bezig met het onderzoeken van de overtuiging ‘ik doe het nooit goed’, wat een vorm van primaire afweer is. Het is makkelijk om te zien dat die overtuiging niet waar is, omdat overtuigingen waar het woordje ‘nooit’ of ‘altijd’ in voorkomen sowieso nooit waar zijn. Ik ben me er dus bewust van dat de overtuiging niet waar is, maar ik weet het nog niet totaal. Ik blijf me ermee identificeren merk ik en daarom vond ik het tijd om de relatie tussen een overtuiging, emoties/gevoelens en een ervaring eens te onderzoeken. Dit zijn mijn bevindingen:

  • Een overtuiging creëert de ervaring van of over iets.
  • Een overtuiging kan alleen een ervaring creëren als ik erin geloof. Zodra ik de overtuiging compleet doorzie verdwijnt de ervaring direct of langzamerhand volgens het egovliegwiel-principe.
  • Een overtuiging brengt emoties, gevoelens en/of sensaties voort.
  • Het ‘bewijs’ voor een overtuiging zijn andere overtuigingen, herinneringen, emoties/gevoelens (belangrijkst) en reflecties door ‘anderen’.
  • De hersenen leggen onware verbanden tussen overtuigingen en emoties/gevoelens, wat dus ervaringen en herinneringen oplevert die niet waar zijn.
  • Ervaringen worden vervolgens door ‘anderen’ gereflecteerd waardoor ik geloof ‘mijn ervaring is waar’ → extra ‘bewijs’ voor de overtuigingen waar ik in geloof.
  • De hersenen leggen bovendien onware verbanden tussen de ervaring van emoties/gevoelens en ‘anderen’ → de hersenen wijzen ‘anderen’ bijvoorbeeld als oorzaak aan voor pijnlijke emoties die ik in mijzelf ervaar (gevolg). Op dit oorzaak-gevolg-principe worden vervolgens onbewust de afweermechanismen primaire afweer, valse hoop, valse macht en ontkenning van behoeften intern ontwikkeld.

Het ervaringssysteem is een vicieuze cirkel, omdat de onware verbanden de afzonderlijke verschijnselen ‘bewijzen’, versterken en van energie voorzien. En dat terwijl ze feitelijk niets met elkaar te maken hebben. Puur en alleen het geloof in een overtuiging en de samenhangende verbanden creëert een ervaring die van ‘mij’ of ‘ik’ is, het illusionaire zelf. En dat kunnen plezierige ervaringen zijn, maar ook stressvolle en pijnlijke ervaringen wat bij mij het geval is. ~ lzv